ครั้งครั้งหนึ่งแต่ไหนแต่ไรแห่งพื้นแผ่นดินชิ้นไกลโพ้น ริมยากจนมนุษย์เอ็ดชื่อเสียงเรียงนามอาหลง นกเขาปฏิบัติการเวลากลางวันประกบเวลากลางวันเช่นกันค่าจ้างแห่งหนไม่ถมเต็มแรง ทั้งๆ ที่จะเปล่ามั่งคั่งธนทรัพย์ของมีค่า แม้ว่าอาหลงก็ไม่ได้ทุกข์ใจกับดักการพ้นไปทรัพย์สมบัติ จวบจนกระทั่งวันหนึ่งชนนีสรรพสิ่งเขาก่อเกิดเป็นไข้ อาลุ่มหลงหมายมั่นสมบัติเพื่อจะนำแม่จากไปพิทักษ์ แต่ว่าพร้อมด้วยตำแหน่งอันแย่สรรพสิ่งตนเอง ทำให้อาลุ่มหลงเจอโจทย์การคลัง ครั้นจะไปก่อบัตรคนจนที่นฤปดำรงให้กำเนิดให้ แม้ว่าอาลุ่มหลงรู้สึกว่าไม่ดีผิจะมีใครว่าหยามหน้าตวาดเขาเป็นคนยากคนจน ประกอบกับเพื่อนๆสิ่งของอาหลงได้สร้างบัตรคนจนจากนั้นหยิบยกสมบัติจากไปจ่ายน้ำเมา กินของกินขนมจากอาคารเทุบ๊ร้องไห้ 5 ดาวฤกษ์ เที่ยวเรือนหอนางโรม ด้วยกันใช้คืนสินทรัพย์สถานที่ได้โคจรเดินทางทุกยุทธ อาหลงไม่อยากดำรงฐานะฉันนั้นเกินตกลงใจไม่ก่อบัตรคนยากจน ทางออกสรรพสิ่งอาลุ่มหลงรวมความว่า กุฎุมพีจางๆ ราษฎรทุกตลอดหมู่บ้านรู้ตวาดเศรษฐีจางๆเป็นมนุชจิตใจเกื้อหนุน อาลุ่มหลงพ้นตรงๆรี่จากไปที่ท่าน ตั้งใจแหวจะกู้เงินเพื่อจะไปปกป้องแม่ให้ทันทีทันควัน พอเจอะเจอกุฎุมพีซีดๆและมานะบากบั่นวิงวอนขอเกี่ยวทรัพย์สมบัติจากท่าน เศรษฐีจางกะตวาดอาลุ่มหลงอยู่ยงปราศจากความรู้หาเงินลงมากลับแน่ๆ น่าตกเป็นหนี้เสีย ดื้อองค์การอนามัยโลกหยินรู้เข้าว่าหยิบยกสมบัติแบ่งออกคนแปลกหน้าขอยืมชีวิตินทรีย์เศรษฐีจางคงอยู่ควานเปล่า ทว่าพอจักเฉดไปก็กลัวจะชำรุดทรุดโทรมอิมเมจที่สั่งสมมา เลยตัดสินใจออกอุบายปันออกอาหลงนำไปทำตาม พร้อมกับหยิบยื่นซากหนูแห่งหนองค์การอนามัยโลกหยินบัญชาปันออกกุฎุมพีซีดๆยกมาเจียรทิ้งแบ่งออกกับดักอาหลง “แม้เจ้าดำรงฐานะคนกตัญญูรู้คุณ ฟ้าปฐพีจะสับเปลี่ยนซากมุสิกตัวตรงนี้ปันออกเป็นสุวรรณ ข้าจะเปล่าให้มัจฉะเจ้านายหรอกนะเพราะว่านั่นจะเป็นเหตุให้เจ้าขัดสนตลอดชีวิตินทรีย์ แต่ว่าข้ากำลังจะยื่นเบ็ดและสอนแบ่งออกเจ้านายเจียรหกปลา” ครั้นเอ่ยปากยุติ เศรษฐีจางๆรีบเร่งปิดประตูเข้าไปนิวาสสถาน ซีกอาหลงใหลยืนขึ้นหลงใหลๆพร้อมกับความไม่ไว้วางใจแหวคุ้นชินได้ยินประโยคข้างหลังมาจากประสกเอ็งผู้นำประเทศไหนกันนะ…??? อาลุ่มหลงรู้สึกมีความหวัง ทว่าพร้อมด้วยคดีงี่เง่า นกเขาไม่ฉลาดตวาดตัวเองจะสร้างอย่างไรกับดักซากมุสิกเนื้อตัวนั้นงดงาม อาหลงใหลพ้นตัดสินใจทุบทั้งหมดประตูนิวาสสถานแห่งระแวกกลับตรงนั้น พร้อมกับเสนอขายซากมุสิก เขาเคลื่อนที่ทุบสิงสู่ 1 ชั่วพนักงานตรวจตราเต็มๆ กระเป๋าแห้งสุดท้าย ก็ประกอบด้วยกัลยาจักจับจ่ายใช้สอยซากปรักหักพังมุสิกเพื่อที่จะนำเจียรแบ่งออกแมวของตัวเองใช้ อาลุ่มหลงมิใช่วาณิช เขาตาขอคุณประโยชน์ซากปรักหักพังหนู สิบ ผักตำลึงซึ่งน่าครั้นค่ารักษาพยาบาลพอดิบพอดี กัลยาเลยด่าว่าเบาๆว่า พ่อXXXX พร้อมกับยื่นทรัพย์สมบัติให้ 3 หุน อาหลงนึกในใจแหวไม่พอ เลยอยากจะหารายได้เพิ่มพูนต่อ เช่นกันความอยากธาร อามัวเมาเอาสินทรัพย์นั้นเจียรจับจ่ายใช้สอยน้ำหวานกุสุมาลย์ทานบารมี พร้อมกับคิดในใจแหวแม้เขาหิวได้มา คนอื่นๆก็จำเป็นจะต้องอยากธาราได้ด้วย อาหลงใหลพ้นขอซื้อน้ำผึ้งกุสุมาลย์ต้นร่างว่า 3 หุนแล้วจับเจียรค้าข้างทางแจกจอมยุทธตลอดยุยงทรจักร เพื่อนๆสรรพสิ่งอาเมามัวเห็นธุรกิจจี๊ดๆสิ่งของเขาแล้วก็เสสรวล ครบครันเย้ยหยันแหวจะปฏิบัติการเองไฉนแจกเหนื่อย งี่เง่าจริง รบพุ่งก๊กอัญขยมไม่ได้ ประกอบด้วยบัตรคนยากคนจนแล้วก็มีเงินชดใช้ให้เปล่าทั้งหมดจันทร์ ไม่ต้องทำงานเองมอบเหนื่อยหอบ รู้จักมั้ยฮะ Passsive Income มนุษย์จักร่ำรวยเลี่ยนจำเป็นต้องมี Passsive income อาเมามัวนึกในใจ จริงๆจากนั้นตั๋วคนจนนกเขามีเอาไว้แจกมนุชแห่งหนขยันแต่ดุนมีเรื่องมีราวการเงินมิได้หรือไม่ก็ แต่อามัวเมาก็ไม่ไหวพูดด้วยกันก่อเป็นหูทวนลม ประเดี๋ยวเดียวอาเมามัวก็ทำการค้าหมด ได้เงินมา 8 หุน เยอะกระทั่งเริ่มแรกอีก อาหลงใหลดีใจมากๆจรพ้น แต่ก็อีกต่างหากไม่พอค่ารักษาพยาบาล เสียแต่ว่าระหว่างแห่งหนเคาะเรือนแต่ละปฤษฎางค์ เขาตรวจดูุเห็นว่าบ้านเหลือแหล่ขนองประกอบด้วยเศรษฐแมกปลาสลิดขจรขจายบริบูรณ์สวนทางจากไปหมด อาหลงใหลพ้นก่อกำเนิดหัวคิด นกเขาเคาะทางเข้าออกเรือนทั้งปวงหลังใหม่ครบครันเสนอบริการซักล้างสวนมอบฟรี ซึ่งจวนจะทุกเรือนก็สำราญแจกอาเมามัวก่อ อาเมามัวนำน้ำอ้อยแห่งหนหลงเหลือแจกแจกเด็กๆดอมนั้น แลกเปลี่ยนกับการแห่งมอบเด็กๆลุ้นขนค่าคบไม้ใบไม้มากองเก็บมอบเขา นกเขายกมาค่าคบไม้หมดด้วยกันจากไปค้าขายมอบกับดักร้านอาหารร้านขายของดุจเพื่อจะชดใช้ดำรงฐานะฟืนแห่งราคา 2 ตำลึง ร้านอาหารปีติจังเพราะขี้คร้านให้กำเนิดแวะเยี่ยมเชื้อฟืนเอง พ้นรับสารภาพจับจ่ายไม้หมดด้วยกันแต่โดยจำนน นกเขาเอาเงินโฉบกลับมาเจียรซื้อน้ำหวานดอกไม้มาค้าขายอีก ตอนนี้ล็อตโย่งกว่าดั้งเดิม ค้าขายแจกผู้ใช้หลายท่องยุทธจักรเย็บผ้าดังเดิม และนกเขาก็ริเริ่มเหลือบเห็นแหวยอดยุทธมากมนุษย์ขี่ม้า ถ้าตำแหน่งงดงามประเดี๋ยวก็ขี่ม้ายุโรป ด้วยกันบางท่านแห่งหนครอบครองเศรษฐีก็ควบซูเแมลงปอร์ดุรงค์ เขาพ้นเจียรดองตฤณชาติมาค้าขายครอบครองของซื้อของขายส่งเสริมพร้อมด้วย เจ้าของดุรงค์มากสาธุชนใจจังก็เพราะว่าทั้งคนตลอดดุรงค์จะได้มาพักผ่อน อาเมามัวก่อกระนี้รัวจรเรื่อยๆกระเป๋าแห้งเก็บเงินได้มา 15 ผักตำลึง นกเขารีบกลับบ้าน นำทรัพย์สินนำพาแม่เยี่ยมซินแซขวับ เมื่อแม่หายงดงามต่อจากนั้น อาเมามัวเจียรขอบพระคุณเศรษฐีจางขวับ กุฎุมพีซีดๆยินดีอามัวเมา พร้อมทั้งถ่ายทอดแหวมีเงินอย่าสุรุ่ยสุร่ายแต่ก็อย่ากระดูกไม่มีเงินชีวิตพ้นไปความสบาย ต้องดองหอมขจรกระจายรอมเรียกคืนสร้างตัวและแม้เป็นได้อย่าพึ่งพาอาศัยมีรีบเร่งองค์การอนามัยโลกหยิน รู้มั้ย อีกทั้งไม่ทันจบประโยคดี ก็มีเสียงอิสตรีดุจมาจากที่บ้านว่า “อีภัสดาแก่ เจ้านายหายป่วยจากไปใด ข้าใช้มอบลงมาบีบนวดค่ะข้าพเจ้านานแล้ว เร่งรีบๆมาซะคราวซิโว้ย ต่อจากนั้นกลิ่นน้ำหอมที่ไหนใกล้เสื้อเจ้าเนี่ย เมื่อคืนเจียรใดมา สักประเดี๋ยวบั๊ด…!!!” กุฎุมพีจางส่งสายตาให้อาหลงใหลต่อจากนั้นเร่งรีบวิ่งเข้าเรือนจากไปเร็ว แม้ว่าชนนีจักหายป่วยดีต่อจากนั้น เสียแต่ว่าความเก่งกาจณงานก่อสร้างอาชีพไม่ไหวหายป่วยเจียรใด อามัวเมาไม่ดำรงฐานะคนจนอีกต่อไป เขาตกเป็นคนระดับกลางประการเต็มตัว แม้ว่าจะเหนื่อยกับดักการทำมาหากิน แต่เขาก็หอบบนบานศาลกล่าวความสุข กับเมื่อนกเขาอยากพบปะเกลอกลุ่มเริ่มแรกแห่งหนคุ้นชินเย้ยหยันนกเขาครั้นช่วงค้ามธุกุสุมาลย์เพื่อจะจะถ่ายทอดแจกเขาทั้งหลายรู้จักสร้างตัว วิสัชนาแห่งหนพวกเขาคว้าถือเอาว่า “มนุษย์เราประชันอย่างไรก็ประชันได้ เสียแต่ว่าแข่งขันวาสนาไม่ไหว ชาติที่แล้วเจ้าทรงไว้ทำบุญมามากทิพเลยเห็นอกเห็นใจ แม้ว่าก๊กข้าซิ เกิดมาโสด จะยกมาอะไรเจียรชนะดวงคว้า” ก่อนกำหนดจะเดินหายป่วยเสี้ยมจรแห่งคลับด้วยกันหอผู้หญิงโรม อาหลงใหลยิ้มโหรงเหรงๆครอบครองวิสัชนา เหล่าเจ้านายหารู้ไม่แหวชิ้นงดงามๆกับโอกาสประกอบด้วยอยู่รอบกาย บางคราวก็ควรลอง Startyourway เพียงเท่านั้น ดุจกรณีศึกษาสรรพสิ่งนายตัวเองทุกคนถิ่นที่อยู่ที่หนังสือเล่มตรงนี้ สถานที่เขาทั้งหลายก่อสร้างวิถีทางอธิปตัวเองพร้อมด้วยการมองหาโอกาสรอบๆร่างกายภาพร่างอาหลงใหล สนนราคารวมคุณประโยชน์จัดส่ง 590 บาท หมดด้วยกันที่บันทึกเล่มนี้เกิดเรื่องจริงของชาวไทยปกติแห่งหนสร้างเส้นทางผู้เป็นใหญ่ตัวเองแปลนคนไทยธรรมดา ขายดิบขายดีสัดส่วนไหนเขลาแม้ว่ามนุษย์ค้าขายบอก Stock เหลือบริบูรณ์เรือนเลย 55555555555555555+ Startyourway วิถีทางอธิปตนเองครับ