ความรู้แห่งหนหายป่วยจรแห่งพื้นแผ่นดินเวลานวชาตคือว่าเช่นไร ที่พอการศึกษาเล่าเรียนแหลมทองกำลังกายหลงทาง

ฉันสลัก พูด จรดการเล่าเรียนมากหลายยิ่งนักๆ สาเหตุเพราะฉันดำรงฐานะคนที่กราบเรียนไม่เก่ง เลยทำเอาเข้าใจหัวใจสรรพสิ่งมนุษย์สถานที่มานะบากบั่นก่อในที่สิ่งที่เปล่าชัดแบ่งออกสะอาดอย่างการเรียนรู้ เกล้าผมเป็นคนสถานที่เปล่าพอใจการเช็ดกบเหลาดินสอังแคบแบ่งออกกราบเรียนพ้น ทุกๆวันที่ไปวิทยาคาร ข้าพเจ้ารู้เท่าเทียมถูกทรมานในกรงขังสถานที่จองจำหัวคิดของเกล้าผม กับครั้นเรียนจรช้าๆจวบจนถึง มัธยมปลาย ฉันผิดทางด้วยกันทึ่มจักตนเองอย่างสมบูรณ์ สรรพสิ่งตกเป็นความว่างรวมหมดความมุ่งหมาย อนาคตกาล และมนุชกราบเรียนไม่เก่งชนิดฉันก็มักจะถูกจัดกลุ่มจากไปยังคนรกโลกเกี่ยวกับไทย ใช่ครับผม มนุชกราบเรียนไม่เก่งโดยมากถูกหมายหน้าว่าดำรงฐานะพวกมนุชที่เปล่าสามารถสิ้นสุดจรเพื่อที่จะปรับปรุงประเทศชาติได้มา ครอบครองเหล่าแห่งจบจรต่อจากนั้นจะเป็นก๊กไม่มีงานสร้าง เป็นเด็กที่กำลังจะโตจรเป็นผู้ใหญ่สถานที่ทำเอาเข้าสังคมเสื่อม แย่สุดขอบรวมความว่าถูกตราหน้าดุกราบเรียนไม่เก่งสิ้นสุดจรก็ทำได้เพียงหัวขโมย ติดยา และเป็นคนที่จะรอคอยก่อสร้างปัญหาสังคม คุณภาพของมนุชไม่ผิดวัดอีกด้วยเกรดเฉลี่ย ฉันความแข็งแรงสาวเท้าเข้าไปไปสู่พื้นโลกสมัยใหม่ ยุคสถานที่ทุกสิ่งทุกอย่างเลี่ยนสามารถเปลี่ยนแปลงได้แจ้นยิ่งนักๆ เวลาหลาย สิบ ปีก่อนรู้มากเท่าอย่างฝ่ายเดียวก็สามารถใช้คืนทำเงินได้ชั่วชีวิต แต่ว่าครั้นมาเป็นเวลาช่วงปัจจุบันที่ทุกสิ่งทุกอย่างเลี่ยนปรับเปลี่ยนรวดเร็ว ความฉลาดปะปนกันที่คุ้นชินประกอบด้วยย่อมไม่สามารถใช้คืนปกป้องยศทางการงานสิ่งของตัวเองคว้าอีกต่อไป เป็นมั่นเป็นเหมาะ ครั้นเทคโนโลยีเลี่ยนเปลี่ยนแปลงพื้นแผ่นดินขนาดตรงนี้ สิ่งสถานที่คนรุ่นหลังควรจะแจ่มแจ้งดำรงฐานะสุดกำลังคือว่าการซักถามว่าความรู้สถานที่ดิฉันน่าจะเรียนนั้นจะจำเป็นจะต้องปรับเปลี่ยนติดสอยห้อยตามระยะเวลาล้ำสมัยพร้อมด้วยไม่ก็ไม่…??? ไม่ว่าจักดูหัวมุมไหนคำเฉลยเลี่ยนก็จำเป็นจะต้องใช่สิงสู่ต่อจากนั้น ฉันจะหยิบยกความรู้พอ 50 ปีกลายลงมาบังคับมอบลูกปัจจุบันกราบเรียนต่อจากนั้นไสแยกออกเขาจากไปลงมือกับคนอื่นแห่งถูกหล่อหลอมมาอีกด้วยหลักสูตรเดียวกันอย่างนั้นไม่ก็ เลี่ยนก็อาจดีหากโลกฉันเลี่ยนดำรงฐานะฉบับร่างหยุด ทว่าไม่ใช่ โลกดิฉันในเวลานี้เป็นฉบับร่างยกขึ้น ด้วยกันพื้นแผ่นดินแปลนเปิดคือโลกสถานที่การชิงดีชิงเด่นเสรี ดังนั้นความฉลาดแต่ต้นมากสถานที่ชาวเราทุกคนต้องมี คือว่า การเรียนรู้ว่าอันที่จริงแล้ว ฉันเข้มแข็งอะไรกันชะงัด เจตคติตวาดเกรดเฉลี่ยสะอาดควรไปกราบเรียนล่าวิทย์ เรียนหมอตรงนั้นควรถูกลบล้างไปได้หลังจากนั้น สถานที่มนุษย์สมัยก่อนโหยมอบเด็กกราบเรียนแบ่งออกเข้มแข็ง กดดันแบ่งออกอ่านหนังสือกราบเรียนจั้กๆนั้นฉันเมื่อจะแจ้งคว้าเพราะว่าแต่ก่อนธีรภาพถือเป็นอันที่สะอาดเต็มที่แห่งมนุษย์ทุกคนต้องการ แต่ว่าที่ควรจะโปกฮาก็คือว่า เกินจริงดุพ่อแม่แบบใหม่สมัยปัจจุบันสถานที่อายุไม่เยอะ อีกทั้งอุตสาหะบังคับมอบลูกตัวเองเรียนแยกออกทนทุกข์ กราบเรียนแบ่งออกเข้มแข็ง ดึงดูดยุคที่ชีวิตเด็กจรยอมเรียนพิเศษตลอดกลางวัน…!!! ต่อจากนั้นขู่เข็ญมอบลูกกราบเรียนในที่สิ่งสถานที่พวกเขาโหยจะแบ่งออกเรียน เกล้าผมคิดว่านี่เลี่ยนไม่ใช่ระบบการหาความรู้แล้ว แต่มันถือเอาว่าระบบการ “การสู้รบ” ที่บังคับมอบคนอื่นๆต้องฝืนใจก่อในสิ่งสถานที่มิได้ตัวเอง หากเธอไม่มีความสุขที่จะก่อเช่นไร เจ้าเอ็งจักทำอันตรงนั้นได้เดี๋ยวเดียว แม้เจ้าเอ็งไม่ผิดบังคับแบ่งออกสร้างอย่างไรสถานที่พ้นไปความสำราญ เธอจักไม่มีวันก่อชิ้นตรงนั้นได้ดิบได้ดีกว่าคนอื่นๆแห่งทำต่อจากนั้นมีความสุข แถมพกยังทำกันได้ไม่นานอีกด้วย ฉันเจนทำงานสถานที่ตนเองไม่ไหวถูกใจอยู่มากมายชันษาเพราะว่าข้าพเจ้าทึ่มจักตัวเอง ข้าพเจ้าพ้นเห็นว่าความเจ็บปวดที่มันบังเกิดจากการทำงานที่ไม่ได้รักนั้นมันบ่อนทำลายตัวตนสิ่งของดิฉันยิ่งนักขนาดไหน พอเธอลงมือแห่งไม่ได้มลัก ไม่ไหวถูกใจนานๆเข้า เจ้าเอ็งจักตกเป็นมนุชฉุนเฉียวคล่อง โกงทุกข์ ขาดความมั่นใจในที่ตนเอง และแน่นอน คุณจักมองไม่เห็นดุอนาคตกาลชีวิตินทรีย์สิ่งของคุณจักเป็นเช่นไรต่อไป การเรียนรู้ที่โลกยุคใหม่แห่งมีการชิงดีชิงเด่นกักคุมสูงศักดิ์มากๆ อาชีพต่างๆที่เจนประกอบด้วยในอดีตเลี่ยนกำลังจะหายป่วยจร เพราะฉะนี้มนุชสถานที่กำลังจะใหญ่ขึ้นแล้วเข้าสู่โลกสรรพสิ่งงานถือเอาจากนี้จะจำต้องมีวิชาความฉลาดข้างการปรับตัวรุ่งเรืองมากๆ ครั้นชันษา 2007 Apple กำเนิด iPhone สิ่งของแรกสิ่งของโลกขึ้นมาทำการค้า คราวนั้นพื้นโลกก็เปลี่ยนแปลงจากไปมาก แล้วลงมามองดูตอนนี้สิครับ สิบ ชันษาที่ผ่านมานี่อาชีพที่เคยประกอบด้วยมันคลอนแคลนขนาดไหนเธอก็คงเหลือบเห็น หุ้นส่วนอสุราโค่งถูกคนธรรมดาแห่งแก่กล้ากระทั่ง ประกอบด้วยความสามารถยิ่งกว่าคว่ำมาเลิศขนาดไหน คนว่างงานกันง่ายขึ้นไป อีฉันประกอบด้วยเทคโนโลยีที่ปฏิรูปชีพมอบสุขสบายกลับกล่าวโทษเปรมคว้าน้อยลง มันเกิดอะไรกับดักชีวิตฉัน…??? ต้องควานกิจธุระที่จะทำให้เจ้าเอ็งตื่นขึ้นมามีความสุขฉิวเฉียวทุกเมื่อเชื่อวัน วิชาแห่งน่าจะมีในระเบียบการเล่าเรียนแหลมทอง ก็ถือเอาว่า ความรู้แจ้งที่จะทำให้ฉันเข้าใจว่า ดิฉันประกอบด้วยจุดแข็งเช่นไร มีข้อด้อยอะไร หลังจากนั้นเน้นย้ำแยกออกอีฉันเจริญแต่ว่าจุดเด่นพอ ข้อด้อยวางธุระศรีษะเลี่ยน สมมติว่าเจ้าเอ็งหิวจักตกเป็นอัจฉริยะ เธอต้องยินยอมตนเองแบ่งออกคว้าว่าเธอแย่อย่างไรแล้วไม่เอาใจใส่เลี่ยนจร ด้วยกันต้องใช้เวลากับทรัพยากรทั้งมวลโหมแยกออกกับจุดแข็งของเจ้าเอ็งแค่นั้น กิจธุระสถานที่เจ้าเอ็งทำกันได้เป็นต่อคนอื่นถือเอาว่าการทำงานที่ทำเอาเธอแทบไม่ต้องจากไปแข่งขันกับดักใคร ก็เพราะว่ายังไงคนอื่นก็ทำรบพุ่งุคุณไม่ได้อยู่ต่อจากนั้น แต่โน่นเเหละ การสถานที่เธอจักเจอข้อดีได้เลี่ยนก็จำเป็นจะต้องเบ่งแรงเสาะแสวงตนเองกักคุมประเดี๋ยว ซึ่งงานเสาะหาตัวเองมันจักบังเกิดคว้าก็ต่อเมื่อเจ้าเอ็งได้ลองทำเช่นไรนวชาตๆแห่งอยากทำ เลี่ยนคุ้มมากที่จะมุค้นหา เพราะเลี่ยนจะทำให้ทุกวันแห่งเจ้าเอ็งตื่นลงมามีแต่ว่าข้อความสถานที่น่าจะก่อทั้งหมดเลย ความรู้แจ้งที่ใหญ่เต็มที่ของชีวิตินทรีย์รวมความว่าอสัญกรรม กับเลี่ยนโดยมากลงมาเร็วเกินกระทั่งที่ใครจะถ่ายทอดอีฉัน ที่จดหมาย The Five Secrets You Must Discover BEFORE YOU DIE สรรพสิ่ง John Izzo Ph.D (5 ความลับที่เจ้าเอ็งควรค้นเจอก่อนเสียชีวิต) คนแต่งเป็นมนุษย์ที่จำเป็นจะต้องลงมือจวนกับคนสูงวัยเกือบตาย ซึ่งคนแต่งตรวจุดุ ทำไมบางท่านเสียชีวิตเช่นกันความชุ่มชื่น สิ้นชีวิตพร้อมด้วยความสบาย ทั้งที่บางคนเสียชีวิตพร้อมด้วยความทุกข์ระทมและโดดเดี่ยว นกเขาพ้นโหมยุคพูดคุยกับคนพวกนั้นก่อนที่จะเขาทั้งหลายจะสิ้นชีวิตและได้มาพบพานความลับ 5 ข้อความสถานที่ทำเอาเขาทั้งหลายเสียชีวิตได้มาอย่างมีความสุข นั่นก็ถือเอาว่า ต้องซื่อตรงกับดักหัวใจสรรพสิ่งตนเอง หมั่นย้อนถามหัวใจตัวเองว่าดิฉันสิงสู่บนบาน Way ของอีฉันเองแน่นอนหรือไม่ ดิฉันความแข็งแรงครอบครอง “อีฉัน” จริงใช่หรือไม่ เช่นไรสถานที่คิดดุสมมติว่าเปล่าทำต่อจากนั้นจะเสียดาย เร่งรีบก่อมันซะ อย่ามอบคำกล่าวตวาด “เสียดาย เข้าใจชนิดงี้” มีขึ้นกับดักชีวิตินทรีย์คุณเฉียบขาด มอบความรักใคร่มอบกับดักตนเองด้วยกันมนุชรอบข้าง ควรแสดงออกจรดความรักใคร่สถานที่เธอมีประกบคนรอบตัว จงแบ่งออกความรักใคร่แห่งเธอประกอบด้วยมอบกับตัวเองอย่างมาก ฝึกสัมปชัญญะ อยู่กับปัจจุบัน เพราะว่าระยะเวลามันวิ่งเร็วเหมือนตะกรนนอกโลก ทุกๆวันที่เธอตื่นลงมามันเป็นของรางวัลล้ำค่า ต้องกินเวลาที่ปัจจุบันแบ่งออกเสมอทุนมาก เลือกที่จะครอบครองผู้ให้ หมั่นมอบความสบายแยกออกกับคนอื่น เอื้อเฟื้อคนอื่นๆเมื่อหัวอกหัวใจสิ่งของคุณเลี่ยนแกว่ง ข้าพเจ้าลงมารู้ตนเอง ในวันที่ชนนีสิ่งของฉันเฉียดจรก็เพราะว่าเนื้อร้าย ตอนที่แม่ของเกล้าผมป่วย เกล้าผมจากไปโรงพยาบาลกับดักชนนีทุกวัน คว้าเห็นศึกสงครามระหว่างคนกับดักความตายไม่มีเงินรู้ชีวิตขึ้นมา ตามที่จริงฉันทั้งหมดล้วนแล้วประกอบด้วยสุดทางเดียวกันนั่นคือว่าอสัญกรรม ในที่อดีตเกล้าผมตรึกตรองว่าความสุขสิ่งของชีพรวมความว่ากิจธุระ สินทรัพย์ ความรักใคร่ ครัวเรือน ทว่าปัจจุบันฉันมีสติปัญญาใหม่ ความสบายสรรพสิ่งชีพถือเอาว่าการนึกถึงรู้ทุกเมื่อดุอีฉันความแข็งแรงดำเนินชีวิตแห่งเหมือนของรางวัลล้ำค่านี้ในร่างแห่งดิฉันตั้งใจหรือไม่ ทุกๆทีแห่งข้าพเจ้ามองเห็นเค้าหน้าพ่อแม่ ข้าพเจ้าจักบอกกับดักตนเองเทียมเท่าตวาด “ขอบคุณครับสถานที่เขาทั้งหลายอีกทั้งทั้งเป็นสิงสู่” การคว้ามองเห็นใบหน้ามนุชแห่งอีฉันรักฉิวเฉียวทุกวันถือเอาว่าของขวัญแห่งข้าพเจ้าชอบอย่างมาก นี่เเหละ Way สรรพสิ่งข้าพเจ้า ทุกคนในที่โรงหมอคือว่าครูของฉัน เขาทั้งหลายถ่ายทอดมอบฉันเข้าใจดุชีพตรงนั้นแสนห้วน ต้องอย่าทำทว่าข้อความน่าเบื่อ ก็เพราะว่าโหล่ข้อความน่าเบื่อโน่นเเหละที่จะเอาชีวิตดิฉันแยกออกตายได้ยิ่งกว่าความตาย คนไข้ทุกคนสอนฉันว่า “วิชญ์ เจ้าเอ็งอีกทั้งมีพลังอำนาจ ประกอบด้วยความคิดสร้างสรรค์ คุณชนมพรรษายังน้อยกว่าพวกดิฉันมากหลาย ดังนั้น เธอจงจดจำไว้ วิชญ์ อันแห่งเธอประกอบด้วยกับเลี่ยนล้ำค่ามากก็คือว่าร่างกายเธอเอง เจ้าเอ็งอีกต่างหากประกอบด้วยระยะเวลายิ่งนักเหมาะจะใช้ชีวิตที่ร่างสถานที่คุณมุ่งหวัง ต้องอย่าสร้างคลาดเคลื่อนเหมือนก๊กอีฉัน จงอย่ารอคอยแยกออกความเจ็บป่วยมาห้ามเธอหลังจากนั้นเบาลงมือทำติดตามความปรารถนาแน่นอน…!!!” ฉันรู้จักมักคุ้นตนเองตั้งแต่วันนั้น เข้าใจว่าตัวเองทำอย่างไรได้ เข้มแข็งอย่างไร ไร้เดียงสาอย่างไร หิวสร้างอะไรด้วยกันเปล่าหิวทำเช่นไร ใช่ เลี่ยนดำรงฐานะความตรัสรู้สถานที่ดีกับมันเป็นความรู้แจ้งที่ขาดไม่ได้เพราะด้วยพื้นแผ่นดินสมัยใหม่สถานที่ระบบการเรียนรู้ไทยไม่เคยมี วิชญ์ Startyourway