คำแซวอันย้อนกลับโต้เถียง

วาจาล้อเลียนอันทวนทบโต้เเย้ง คุณเคยชินรู้วจีดุ “ยากเข็ญสรรพสิ่งเศรษฐีมั้ยครับ” เลี่ยนหมายถึงคนแห่งหนนกเขามีเงิน แม้ว่ารู้ไม่มีความสำราญที่ชีวิตินทรีย์ ซึ่งมันคงจะประกอบด้วยมากต้นเหตุ ปัสสาวะๆก็ลงความว่าชีพจบเรื่องท้าจากไปแล้ว ปราศจากจุดหมายใหม่สถานที่น่าตื่นตาตื่นใจ หรือไม่ก็ตรากตรำๆเข้าไปก็ลงความว่าเป็นโรคซึมเศร้า ไม่ว่าพวกเขาจะ “เบื่อชีวิตพร้อมด้วยสาเหตุอย่างไรก็ติดตาม” ผิหลุดปากพร่ำบ่นบนบานศาลกล่าวแหล่งหล้าออนไลน์เหมือนคราวโดด ก็จักพบปะกลุ่มชน 3 ชนิด นั่นลงความว่า 1. ไม่สนอารมณ์ทางใจ เจ้าเอ็งจักครอบครองกระไร ก็ไม่เกี่ยวกับชีพของอีฉัน 2. กลุ่มชนสถานที่จัดโชว์ความเห็นใจ ปันออกข้อแนะนำ มีประสบการณ์ร่วมกัน หรือแจ้งเหตุการณ์นั้นๆดี กับ 3 หมู่ด่าว่า สาปส่ง และคำตอบเท่ห์ๆว่า “แม้แกมีเงินต่อจากนั้นพ้นไปความสำราญ นางลงมาให้ข้าพเจ้าซิ ครู่หนึ่งข้าจักจัดโชว์ปันออกแลดูดุใช้คืนสินทรัพย์จับจ่ายใช้สอยความสุขอีกทั้งไง…???” ภายหลังเกล้ากระผมแชร์ประสบการณ์ที่ Pantip ชื่อเสียงเรียงนามกระทู้ “เกล้าผมหยั่งความสุขขนมจากอิสรภาพทางการเงินสูงศักดิ์จร” เป็นมั่นเป็นเหมาะ เกล้ากระผมพบปะคนทั่ว 3 ต้นร่างพ้น เสียแต่ว่าต้นร่างแห่งแสดงเสียงคว้าแรงคราวเข้ายาสุดๆ ใช่ขอรับ แบบแห่งหน 3 โอ้โห กระผมสร้างกระไรผิดเจียรหรือว่า ไฉนกระเซ้าเกล้ากระผมพลังขนาดตรงนั้น…!!! จัดการไม่ทันการจริง เอาจริงๆ เกล้ากระผมก็หิวจะนั่งสังสนทนากับคนหมู่นี้ ถามเขาซื่อดุคิดดูว่าการมีสตางค์จะทำเอามีความสุขขึ้นจริงๆไหม เกล้ากระผมเดาแหววิสัชนาทั้งสิ้นน่าจะเป็น “จริงๆ” จากนั้น เกล้ากระผมก็จักถามกลับนกเขาว่ากล่าว แม้เกล้ากระผมทำขวัญคุณเจียรจริง คุณจักนำเจียรสร้างอย่างไรครับผมพอให้มีความสุข คำตอบก็น่าจะเป็นจับจ่ายนั่น ซื้อโน่น จับจ่ายตรงนี้ ซื้อแจกครัวเรือน เดินเที่ยวต่างชาติ ปล่อยวาง เที่ยวคลับ-สถานเริงรมย์ หรือไม่ก็ซื้อ “คู่รักกักขฬะหน” จากนั้นถ้าเขาทั้งหลายซูบเข้านี้ เกล้าผมก็หิวจักถามนกเขาหวนกลับเจียรแหว “ผินึกดูดุสมบัติซื้อความสบายถึงขนาดตรงนี้ คำเฉลยของคุณก็ชัดแจ๋วสิงสู่แล้วแหวมีสตางค์แล้วชีพจักทุเลา มีความสุข ไฉนไม่ทำงานทวี บากบั่นขึ้นไป เจริญ หลากหลายขึ้น เพื่อหาเงินทวีล่ะ…???” จากนั้นเกล้าผมจะหยุดพูด นั่งลงตรวจฟังคำตอบขนมจากพวกเขาอย่างตั้งใจ ก็เพราะว่าผิทรัพย์สินสัมพันธ์กับดักความสุขเขาสัดส่วนนั้น แสดงว่านกเขาต้องเห็นความสำคัญสรรพสิ่งสมบัติ พวกเขาจำเป็นจะต้องมีสตางค์เก็บอนันต์เมื่อด้วยความสุขและอนาคตกาลจริง เสียแต่ว่าแม้เขาทั้งหลายบอกว่า “ดีฉันพ้นไปกาลเวลา” เกล้ากระผมก็อยากจะถามต่อว่า “อ้าว ไหนบอกมีสตางค์จากนั้นมีความสุขไง ไฉนไม่เอาสมัยแวะเยี่ยมสมบัติทวีแหละ…???” แล้วคำเฉลยแห่งหนเกินจริงก็จะหลุดปากออกมาแน่นอน คำเฉลยที่ว่าตรงนั้น ถือเอาว่า “ทรัพย์สินมิได้อันประธานสุดโต่งที่ชีวิตินทรีย์” หรือว่า “อีฉันหิวจะนำสมัยเจียรสร้างชนิดอื่นสถานที่ไม่ใช่เช่นนั้นควานหาสมบัติ” โอ้ว่า เป็นเลิศพ้น ครั้งนี้ คุณเริ่มรู้เกล้ากระผมแล้วใช่มั้ยครับ : ) ฮึ่ม…!!! เป็นมั่นเป็นเหมาะ อันเหล่านี้เป็นคำถามที่อยู่แห่งอารมณ์ทางใจของเกล้าผม แม้ว่าณชีวิตจริงเกล้าผมก็คงทนไม่เจียรถามกลับใครแบบตรงนั้นเพราะว่าเลี่ยนได้ผลไม่เกรงใจคนอื่นมากๆ แม้ว่าเกล้าผมรู้ขบขันแกมเสียใจ กับการหยามหน้าคนอื่นสถานที่นกเขาคร่ำเคร่งปฏิบัติการหารายได้ เขียม เขียม กับแบ่งแยกสมบัติจรจับจ่ายความสุขส่วนใดส่วนหนึ่งจากนั้นคงอยู่ว่าเลี่ยนไม่ตอบโจทย์ชีพนกเขาดั่งฐานใจเอาไว้ แม่นมั่น ทรัพย์สินเป็นอันสำคัญเต็มแรงๆด้วยกันเอาใจช่วยเป็นเหตุให้ชีวิตินทรีย์สิ่งของคุณกับดักเกล้ากระผมสิ้นกลุ้มใจได้มาหลายชนิด แม้ว่าเกล้ากระผมดำรงฐานะมนุษย์เอ็ดแห่งจรดความมุ่งหมาย (ที่ตั้งเอาไว้แบบเล็กๆ) จากนั้นรู้ชีวิตเลี่ยนหมด ไร้นัย ด้วยกันป่วนปั่นกับดักชีวิตท้วมๆแหว อ๊ะ ฉันใดจรดความมุ่งหมายต่อจากนั้น มันพ้นไปความสบายประการแห่งหนนึกดูวะ…??? เลี่ยนก็คงทนคลับคล้ายกับสมัยอิฉันเหลือบเห็นใครซักคนเอ็ดพละเที่ยวต่างด้าวแล้วก็มีชาวกระเซ้าไปดูถูกนกเขา “สัญจรในประเทศปันออกครบก่อนเถอะ ค่อยดัดจริตเดินเตร่ต่างประเทศ” หรือว่า “โธ่เอ๋ย ผิมีสตางค์ มนุษย์ชนิดอัญขยมก็เจียรได้มา” อืม เสียแต่ว่าแจกทำจริงๆก็ไม่เอา ไม่สร้าง เพราะเปล่าหิวเปลืองเวลาหารายได้ทวีคูณ อ้าว ซะงั้น ตกว่าหมายผล แม้ว่าไม่โหยผ่านขบวนการ พอมีมนุษย์เปลี่ยนวิธีการได้มา ก็จากไปมันไส้เขา บาป เกล้าผมรู้พิศวงแห่งหนแห่งเหลือแหล่ๆครั้ง “มนุษย์ทำกันได้ตามเป้านิ่งชี้” มักไม่ผิดแซว แซวด้วยความรู้สึกดาลโทสะขนมจากคนอื่นแบบไม่มีเหตุผล ด้วยกันท้ายที่สุดกระผมก็รู้ความจริง บนพื้นแผ่นดินตรงนี้ “มนุษย์สถานที่เกลียดอีฉัน” นกเขาก็จะ “เกลียดดีฉัน” อยู่ดังนั้น การกลับใจคนชิงชังอิฉันปันออกเป็นมนุษย์สถานที่ชอบดีฉันนั้นแสนยาก ด้วยกันอิฉันค่อนข้างให้ความสำคัญกับดักพวกตรงนี้ดำรงฐานะชั้นแรกเทียมเท่า ตลกงดงาม ทั้งๆ ที่คนสถานที่เขารักอิฉัน นกเขาจะมลักดีฉัน เพราะแห่งหนบางครั้งอีฉันไม่ต้อง “บากบั่น” จักเปลี่ยนหัวจิตหัวใจของเขาเลย ด้วยกันเกิดเรื่องขบขันอีกแล้ว อีฉันกลับมาให้ความสำคัญกับคนชนิดตรงนี้โกร๋งเกร๋งเหลือหลาย