ทำไมดิฉันจรดไม่มีความสุขและไม่ได้เรื่อง ระบิ ประสบการณ์ซื่อ

เมี่ยงญชัยชนะพอใจเสี่ยง ทุกๆเดือนเลือดแห่งกายสิ่งของเมี่ยงญการมีชัยชนะจะสูบฉีด 2 ทีลงความว่าวันที่ 1 กับวันที่ 16 เพราะครอบครองวันที่นกเขาจักรู้เอาท์พุตตวาดสลากกินแบ่งสิ่งของนกเขานั้นถูกบำเหน็จไหม ทุกๆครั้งแห่งเขาไม่ผิดบำเหน็จเลขท้าย 2 ร่างกาย เขาจักมีความสุขเต็มแรง ตะเบ็งกึกก้องเรือนด้วยเนื้อความดีใจ “หูย ดีฉันถูกบำเหน็จแห่งหน 2 โว้ย ยะฮู้ มีความสุขเฟ้ยยย เฉลิมฉลอง” ถึงแม้ว่าผลตอบแทนจักได้กลับมาหลักเขตโพกหัวบาทา เมื่อคิดเลขตลอดทั้งชันษาอีกต่างหากนับว่าเปล่าประโยชน์ด้วยซ้ำ เสียแต่ว่าชาญชัยก็มีความสุขประดุจสำเร็จมากมายสรรพสิ่งชีวิตินทรีย์ จวบจนถึงวันหนึ่ง ทั้งๆ ที่ชาญชัยนั่งลงตรวจฟังข้อมูลออกงานออกรางวัลหวยรัฐบาลสิงสู่ที่เรือน ความเห็นในโทรทัศน์ก็ออกเสียงบำเหน็จแห่งหน 1 หมายเลขแห่งหนออกลูก ลงความว่า 967134 ซึ่งณมือเมี่ยงญชัยชนะ หวยที่เขากะเกณฑ์อยู่ได้ตกว่า 967133 ถึงแม้ว่าจักไม่ไม่ผิดรางวัลแห่งหน 1 แต่ว่าเขาไม่ผิดรางวัลเคียงข้างรางวัลที่ 1 ซึ่งนั่นเป็นนกเขาจะได้เงินบำเหน็จ 100,000 บาท ซึ่งนี่ ครอบครองรางวัลแห่งหนเขาชินคว้าถมเต็มที่ในชีวิตินทรีย์ แม้ว่าผลัดเปลี่ยนเมี่ยงญการมีชัยชนะจะดีใจณหลักที่นกเขาไม่เคยดีใจลงมาก่อน นกเขากลับรู้สึกแหวตัวเองซวย ไม่ชอบใจ เศร้าสลด เศร้าใจ รู้สึกไม่ดี และนั่งสลดใจไปอีกเหลือแหล่ทิวา ก่อกำเนิดเช่นไรขึ้นกับชาญชัย ในขณะที่ที่นกเขาไม่ผิดบำเหน็จใกล้ชิดแห่ง 1 ไฉนนกเขาจรดพ้นไปความสำราญ แม้ว่าครั้นถูกเลขท้าย 2 ร่างกาย ทำไมนกเขาจดมีความสุขยิ่งนัก วิสัชนาสะดวกเล็กน้อยขอรับ คือว่า เมี่ยงญชัยชนะโฟกัสอันแห่งมี น้อยกว่าชิ้นที่เขาพ้นไปยังไงหละ ตอนถูกรางวัลเลขท้าย 2 ตัว นกเขารู้ดุ “โห อีกกระผีกดีฉันจะไม่ไม่ผิดรางวัลเช่นไรจากนั้น จวนจะเสียเงินฟรีจากนั้นมั้ยหละครั้งนี้” แม้ว่าเมื่อถูกบำเหน็จข้างเคียงแห่ง 1 ชาญการมีชัยชนะกับดักรู้ตวาด “เฮ้อ เพียงจำนวนตัวโดดเดี่ยวแท้ๆ ดีฉันแทบจะได้เงิน 6 โล้นจากนั้นไหมเว้น ไฉนว้า…!?! ดีฉันนี่มันไม่มีโชคเอาเสียเกิน” ใช่แล้ว พอไม่ผิดเลขท้าย 2 เนื้อตัว เมี่ยงญชัยชนะรู้ตวาดตัวเองได้เงิน 2 พัน เสียแต่ว่าเมื่อไม่ผิดรางวัลข้างเคียงแห่งหน 1 เขาหวนกลับรู้สึกทำมาหากินหายจร 5,900,000 บาทครับผม ไม่ผิดเลขท้าย 2 ตัว รู้สึกดุตัวเองมี ไม่ผิดบำเหน็จข้างเคียง รู้สึกตวาดตนเองขาด ด้วยกันนี่เเหละขอรับ เกล้ากระผมเกินโหยจะสร้างที่หนีบกระดาษไฉนฉันจดพ้นไปความสุข ระบิล ความเชี่ยวชาญตรง … คุณคิดดุมนุษย์ที่สามารถเก็บเงินปลูกบ้านเดี่ยวสนนราคา สิบ กล้อนคว้าตรงนั้นดำรงฐานะคนมั่งมีถมหรือไม่ คำตอบก็ลงความว่าใช่ แต่ว่าผินกเขาปลูกสร้างเรือนปฤษฎางค์ละ 10 ล้าน แห่งหมู่บ้านแห่งมีแม้ว่าคนปลูกคฤหาสน์ชั้นร้อยโล้นทั้งหมด เขาจักกลายเป็นคนจนเต็มที่ในหมู่บ้านเร็ว นี่คือว่าเหตุ ตวาดฉันใดการเปรียบเทียบเปรียบจรดดำรงฐานะคู่อริตัวฉกาจกับความสบาย นักปราชญ์บ่งบอกดุ วิธีทำรอยเขียนความสบายที่บริสุทธ์ตกขอบณพื้นแผ่นดินตกว่างานหยิบยกตนเองเจียรอุปไมยกับคนอื่นไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรก็ตาม สมมติว่าฉันนึกดูดุอิฉันปราศจากในชิ้นแห่งหนคนอื่นๆมี นั่นทำเอาฉันรู้แหวตนเองครอบครองมนุชอัตคัด กับสมมติว่าฉันใช้เวลาเป็นส่วนใหญ่ในชีวิตโฟกัสณสิ่งแห่งหนอิฉันฉีก ดีฉันจะตกเป็นคนที่ปราศจากความสำราญ เพราะอิฉันพลังเอาตัวเองเจียรวิ่งแห่งโคลนตมของคนอื่น อิฉันพละเปรียบเทียบตัวเราเองกับมนุษย์แห่งนกเขาประกอบด้วยมากกว่า การเทียบเคียงเปรียบครอบครองส่วนใดส่วนหนึ่งสรรพสิ่งชีวิตินทรีย์แห่งเข้าสังคมสรรพสิ่งคุณกับดักกระผม ตั้งแต่ลูกบุรพาจารย์ก็โดยมากเอาฉันจรอุปไมยกับดักลูกคนอื่น โรงเรียนก็มักเปรียบเทียบคนแห่งกราบเรียนไม่เก่งกับคนแห่งกราบเรียนเก่ง มหาลัยก็มักเปรียบเทียบระดับเกียรติคุณและพวก จัดการประจำการก็มักจะเปรียบเทียบฐานันดรกับดักค่าจ้างรายเดือน และเมื่อปลดเกษียณก็โดยมากอุปมัยกับเรือนหรือว่ารถยนต์แห่งหนประกอบด้วยอยู่ อุดมอุปไมยกับคนอื่นๆจังเท่าไร โดยเฉพาะอุปมัยในอันแห่งนกเขาประกอบด้วย กับชิ้นแห่งฉันไม่ต้องการจริง แม้ว่าฉันนึกดูไปเองตวาดนั่นลงความว่าหลักฐานสรรพสิ่งความสำเร็จ ดีฉันจักอุดมปั่นป่วนกับตนเอง และครั้นคุณอายุยงพ้น 30 ปี คุณจักเริ่มบ่งบอกกับดักตัวเองตวาด “อิฉันอีกทั้งพ้นไปกระไรเกินเมื่อเทียบกับคนอื่น” กับโน่นก็ไม่ใช่เช่นนั้นความผิดพลาดคุณ เพราะว่าตัวการเทิ่งๆมาจาก Social Media Social Media เป็นเหตุให้อิฉันเห็นชีพงดงามๆสรรพสิ่งคนอื่นยิ่งนักกระเป๋าแห้งเกินเลย เต็มแรงกระเป๋าแห้งฉันฝืดเคืองคลางแคลงไม่ไหวตวาดอิฉันก่อเช่นไรผิดเจียรหรือเปล่า ทำไมอิฉันจดไม่ได้ผลสรุปสิ่งของเขา แทนที่จะมีความสุขกับอันที่ฉันทำ ชอบกับผลตอบแทนที่อุปถัมภ์ตัวเองและครัวเรือนได้มาชนิดสบายๆสมมติว่าเปล่าฟุ้งเฟ้อ ทิวภาพบนบานศาลกล่าว Social Media ทำให้ดีฉันรู้ดุอิฉันอีกทั้งประกอบด้วยไม่พอ เพราะว่าคนอื่นๆประกอบด้วยยิ่งกว่าอิฉัน กับก็เข้าไม้คานซวนเซ็ป ลืมโฟกัสแห่งสิ่งแห่งหนฉันมี แม้ว่ามัวแต่ว่าโฟกัสในชิ้นแห่งฉันฉีก ตอนนี้ กระผมขีดคั่นกาลเวลางานโจ้ Facebook ปันออกเหลือวันเว้น 10 นาที เปล่าเข้าไป Social Media ถ้าเปล่าครอบครองเพราะเนื้อความการงานแน่ๆ รวมถึงไม่บากบั่นหยิบด้ามขึ้นลงมาโจ้ถ้าไม่จำเป็น ไม่ว่าจักเป็นเวลาทานข้าว เข้าห้องน้ำ บริหารร่างกาย ไม่ก็แม้แต่กิจกรรมใดๆก็ตาม ด้วยกันในเวลานี้ยินยอมพร้อมใจพ้นดุ ข้าพเจ้าวัวรตมีความสำราญกับดักชีพ ไม่เอาตนเองเจียรอุปมัยกับใคร ไม่เอาใครลงมาอุปมัยกับดักตัวเอง และถ้าเจ้าเอ็งโหยทดลอง ข้าพเจ้าตาขอบอกแจกเจ้าเอ็ง “ลองหยุดเล่น Social Media 1 วันเต็มๆขอรับ” แล้วเธอจักเข้าใจ แหว Content นี้กระผมมุ่งหมายสื่อเช่นไร เพราะด้วยข้าพเจ้า การบรรลุอาจจะไม่ไหวเป็นสมบัติถมอุดม เสียแต่ว่าสำเร็จคว้านั่งลงดำเนินการเค้าหน้าคอมสิงสู่ที่อยู่ ประกอบด้วยเวลาเล่นกับแมว สิงสู่กับดักบุรพาจารย์ เจ้าจอม มองดู Netfilx โจ้จบ บริหารร่างกาย มีเงินอดออม ขับรถเจียรกินสรรพสิ่งอร่อยๆ เดินทางต่างด้าวนานๆหน ก็เพียงพอแล้วแน่ๆขอรับ