เมื่อปาล์มริเริ่มค้าขายขนมบ้าระห่ำ ด้วยกันมันเหนือชั้นกว่าแห่งหนคิดดู

เรื่องราวขนมจากทางบ้าน กับจะสนับสนุนจ่ายคุณสร้างวิถีทางนายตัวเองคว้าอย่างแน่แท้ครับ…!!! ความปลอดภัยขอรับโกวิชญ์ Startyourway ฉันค้นหาช่องสรรพสิ่งโกลงมาระยะห่างเอ็ดต่อจากนั้นขอรับ กระผมมีประสบการณ์การดำรงฐานะนายตัวเองลงมาเผยแจกพี่ตรวจฟังขอรับ ผมพึ่งพาอาศัยจะเรียนจบปริญญาตรีเมื่อ 2 ปีที่แล้ว กระทำติดตามล่าช้าแห่งกราบเรียนมาเป็น Programmer เงินเดือน 15,000 บาท ผมมีความสุขกับดักการทำงานและเงินเดือนจังขอรับ เป็นเหตุให้ภายใน 3 ดวงเดือน หัวหน้าปรับค่าจ้างรายเดือนจ่ายกระผมเป็น 20,000 บาท เลิศมีความสุขขึ้นไปอีก ชีพยุตินวชาตดำรงฐานะอย่างสถานที่วาดภาพเลย แต่ลงมือได้พาง 1 ปี เทเวศวร์ตัดสินใจจักย้ายออฟฟิศจรภูมิลำเนาแห่งหนเมืองศรีสะเกษ กับขอร้องกระผมจรลงมือกับนกเขา ครบครันทูลค่าตอบแทนรายเดือนแจกดำรงฐานะ 25,000 บาท กระผมหวังทรัพย์สินทว่าไม่หิวจากไป เกินตกลงใจสังสนทนากับบูรพาจารย์ ชนกกับดักชนนีก็ไม่โหยแบ่งออกกระผมขนส่งจากไปกระทำห่างคฤหาสน์ยิ่งกว่าเก่าแก่ เลยแบ่งออกข้อแนะแหวกระผมควรกลับก่อร่างสร้างตัวแห่งหนจังหวัดอยุธยาภูมิลำเนาสิ่งของดิฉันเหนือกว่า ผมตกลงใจกลับบ้านเกิดเร็วขนองที่ทำงานดับเนื้อตัวลง ฉันกลับมาจรดคฤหาสน์ในที่ฐานันดรคนตกงาน เค้งฆ่าเวลาละจรกลางวันๆ จากนั้นกระผมก็เริ่มรำลึกถึงความปรารถนา กระผมโหยก่อธุรกิจส่วนตัว หิวทดลองสร้างเส้นทางผู้เป็นใหญ่ตัวเองขึ้นไปมา ทว่าครั้นปรึกษาคนรอบตัว ทุกคนฟันธงดุสิ้นสุดแน่ตั้งแต่ฉันอีกทั้งไม่ทันบ่งบอกเลยแหวจะก่อกระไร สาเหตุจิปาถะแหวฉันใดทางผู้เป็นใหญ่ตัวเองของผมจักแหลกลาญหมดรูปไหลลงมาเป็นกระแสน้ำขนมจากความเป็นห่วงสิ่งของมนุชรอบข้าง “ค้าจากไปก็สิ้นสุด เศรษฐกิจเลว คนเก่งกว่ายังก่อไม่ได้เลย” ฉันเองก็เริ่มแปรปรวน ทว่าพ่อนั้นเอื้อเฟื้อจ่ายผมสร้างอย่างเต็มที่ พอผมว่าฉันใดจดเปล่ากักคุมกระผม ชนกซูบว่า “บิดาดำเนินการร.ง.ลงมาชั่วชีวิต ไม่เคยสร้างวิถีทางผู้เป็นใหญ่ตัวเอง ถ้าหากลูกอยากก่อ ชนกจะช่วยเหลือเด็ก” ยิ่งไปกว่านั้นไม่กักคุมต่อจากนั้น ชนกกับดักแม่ยังพร้อมใจกันนึกดูเพราะฉันควรสร้างกระไรขายดี ด้วยกันไอเดียแห่งพวกเรามองเห็นดุเข้าท่า ก็รวมความว่าค้าขนมหวานบ้าระห่ำมะพร้าวอ่อน และทองม้วนมะพร้าวยังมีชีวิตอยู่ บูรพาจารย์ของกระผมเจนครอบครองคนงานตลาดกลางๆกุ้งมาก่อนกำหนด พ้นพอจะรู้สูตรของหวานสิงสู่มั่ง เมื่อทุกอย่างไฟเขียว ฉันก็เอาเงินสะสมตลอดตัว 40,000 พระบาทจากไปจับจ่ายใช้สอยอุปกรณ์ และพอสำคัญใจแหวแกว่งต่อจากนั้น ฉันออกร้านลองซื้อขายพ้น ผลสรุปจักดำรงฐานะอย่างไรก็ขอให้ได้พิสูจน์ก่อ ฉันกำหนดราคาขายกลักเว้น 35 พระบาท 3 กลัก 100 เท้า ฉันซื้อขายจากไปไม่ไหวถือเอาทรัพย์สิน ครั้นครบถ้วน 3 ทิวาลองเอาทรัพย์สมบัติออกมานับ เฮ้ย ฉันขายได้มามากจรด 16,000 พระบาทเกินเรอะ…!!! ชนนีเจ้านาย…!!! กระผมทดลองเปลี่ยนสูตรเจียรไม่รีบร้อน ยอดขายก็จังมั่งโหรงเหรงมั่ง ทว่าเลี่ยนมอนเต็มที่ๆพ้น แล้วไม่กี่วันอาทิตย์ บิดากับดักแม่ฉันเกินดาวฤกษ์์สำนักนายกรัฐมนตรีถลกระบะจ่ายดำรงฐานะราคาทุนตั้งหลัก เพื่อแห่งหนฉันจะได้มาเอาจากไปจับจ่ายกับขนของ ซึ่งเบล็ดเป็นการส่งจันทราละ 12,000 บาท กระผมกลัวส่งไม่ได้เต็มที่ๆ เสียแต่ว่าบุรพาจารย์บอกท่องเกิน หากไม่ได้จริงๆจักยกมาเงินออมมาสนับสนุน สูงสุดทำเอากระผมกัดฟันขึ้นไปอีก กระผมตั้งใจซื้อขายขนมหวานทุกเมื่อเชื่อวัน (ก็เพราะว่าขยาดส่งรถยนต์ไม่ไหว) แถมยังคลายครอบครอง 2 สำนักงานสาขาด้วย จวบจนถึงดวงเดือนแต่ก่อน ฉันสามารถซื้อขายขนมจนประกอบด้วยยอดจำหน่าย 120,000 พระบาทขอรับ กระผมไม่โหยจะหลงเชื่อเลยขอรับว่าฉันจักสร้างเลี่ยนได้มา จากลูกไร้ความชำนาญ 1 คนแห่งหนเช่นเขลาอย่างไรเกินเรื่องงานปล่อยของ ผมเกินอยากเล่าเช่นเดียวกับของกระผมเพื่อที่จะอย่างยิ่งอารมณ์ทางใจจ่ายคนแห่งหนหิวจัก Startyourway ครับผม แต่แน่นอน การปล่อยของทรงมันไม่ไหวสบายดีหนอขอรับ เหนื่อยเต็มที่ๆก็เพราะว่าต้องก่อเองทุกสิ่ง เสียแต่ว่าหอบสกนธ์ไม่มาก เหนื่อยใจกับคนอื่นมากกว่า กระผมไม่ผิดประมาทหน้า เหยียดหยันจากผู้อาวุโสรอบตัว สหาย ขนมจากญาตๆสิ่งของแฟน แต่มันก็ครอบครองแรงแบ่งออกฉันฮึดรบครับผม จำเป็นจะต้องขอบพระคุณเขาทั้งหลายสถานที่ทำให้ผมปฏิเสธแพ้ แน่นอน งานประจำหามิได้ห่วยนะครับ แต่กระผมหิวดำรงฐานะอธิปตนเอง กระผมสุขใจหากจักประกอบด้วยชาวไทยเรียกหาว่าว่า “เฮียเขวี้ยงมบุ่มบ่าม ตลาดกลาง By เจ๊พรร้อยเลี่ยน” ใครลงมาท่องเที่ยวตลาดกลางกุ้ง พระนครศรีอยุธยา แวะลิ้มของหวานร้านฉันได้มานะขอรับ เกี่ยวกับมนุชแห่งหนหิวจักทำขนมซื้อขายที่ตลาด ฉันตะขอไหว้วานความช่ำชองสิ่งของฉันด้วยหนอขอรับ เดินตลาดก่อนกำหนดดุท้องตลาดสถานที่คุณจักปล่อยของตรงนั้นครอบครองต้นฉบับไร สิ่งของกระผมตลาดกุ้งกลางเป็นตลาดแห่งหนขายของวานชำรุดทรุดโทรมโดยมาก ครั้นผู้ซื้อนกเขาเปลืองกุ้งได้ผล ก็จับจ่ายขนมของผมจรไหว้วานคนอื่นๆครับ จำเป็นจะต้องนึกดูก่อนกำหนดดุจักขายอะไรและเหมาะกับตลาดสถานที่คุณจะจากไปซื้อขายหรือไม่ ด้วยกันหาของสถานที่เลี่ยนซื้อขายต่อจากนั้นยืดยาว เพราะฉันฝ่อปล่อยของติดสอยห้อยตามแนวทางก็เพราะว่าถ้าหากทางหายป่วย การงานสิ่งของกระผมก็ทรงไว้หายป่วยเจียรพร้อมด้วยขอรับ สร้างจุดเด่นสรรพสิ่งผลิตภัณฑ์ เลิศถ้าหากเราลงมือทำเองด้วยจักดีเยี่ยมเลยครับ เพราะว่าเราสมรรถเล่าได้เต็มปากพ้นดุมันครอบครองสรรพสิ่งเรา เจ้าของประการดีฉันสร้างเองจริง ทำเอาสวยงามกระทั่ง น่าดึงดูดกว่า ผู้ใช้ก็จะเข้าขอรับ หิวแบ่งออกประกอบด้วยความห้าวหาญ กล้าหาญไตร่ตรอง กล้าหาญก่อ กล้าหาญดำเนินการ หาญกล้าตามใจตนเองขอรับ ขอบพระคุณมากๆนะครับ เจ้าเอ็งเขวี้ยงม อธิปแน่จังๆพ้น