ไฉนคุณจดน่าลองเดินเที่ยวต่างประเทศซักครั้งณชีวิตินทรีย์ ขนมจากจิตใจมนุษย์เจนประมาทหน้า

“ประพาสในประเทศแจกครบถ้วนก่อนกำหนดเถอะค่อยจากไปต่างชาติ เหล่าตรงนี้ไม่เห็นคุณค่าณเดูงเดินทางเรือนเนื้อตัวเอง” เกล้ากระผมกับเสี่ยวรวมกลุ่มเม้าท์เขามอยกันอย่างรื่นเริง เสียแต่ว่าครั้นโตขึ้นลงมาจนชนมพรรษา 30 จัก 31 ชันษา กระผมหิวนั่งลงไทม์แมชชีทวิชเหลาเจียรตบหน้าตัวเองฉาดใหญ่ แม้การเดินทางต่างชาติจะสมควรใช้สอยดำเกิงกระทั่ง แม้ว่ามันก็มอบความจัดเจนที่ทรงคุณค่ามอบไม่แพ้การท่องเที่ยวในประเทศเช่นเดียวกัน งานเลือกสรรเดินเตร่แดนไกลไม่ไหวคือการเปล่ามลักไทย เสียแต่ว่าเลี่ยนเป็นการจากไปหาประสบการณ์ กับที่สำคัญ รั้งขึ้นชิวหาลิ้มรสชาติประสบการณ์ใหม่ๆที่ไทยไม่สมรรถปันออกได้มา…!!! ทุกสิ่งสถานที่ครอบครองมันตกว่าการผจญภัยในต้นร่างที่วัยเด็กอิฉันเคยชินได้แตะต้องจากงานเล่นกับเสี่ยว การวิ่งเจียรณที่สถานที่ฉันเปล่ากันเอง การพบเรื่องใหม่ๆใกล้ๆร่างกาย ตื่นตกตะลึงกาลเวลาแห่งหนบิดามารดาแสดงอันแห่งหนอิฉันไม่เคยคิดดูว่ามันจักประกอบด้วยแห่งพื้นโลกใบนี้ โดยเฉพาะการคว้าเจอะเจอปัญหาเฉพาะหน้าที่อิฉันเปล่าสามารถคาดเดาได้ ผิ ขบปัญหาได้บังเกิดผล เจ้าเอ็งก็จักมีสิทธิ์หัวจิตหัวใจคาดคะเนตวาด เฮ้ย ฉันก็ทำกันได้นี่หว่า ซึ่งเป็นคดีรู้สถานที่แหลมทองเปล่าสามารถปันออกประสบการณ์นี้ปันออกได้ ความเชี่ยวชาญเสี่ยงภัยที่คาดไม่ถึง อาทิเช่น โดยสารไฟผิดแนว เกล้ากระผมนั่งรถไฟขนมจากโอซากปรักหักพัง้าไปเกียวโต ด้วยกันโดยสารไฟตามคำแนะนำ Google Maps ด้วยเนื้อความสถานที่รถไฟโก้หรูผิดปรกติ แถมยังขึ้นชื่อด้านหลังขบวนตวาด Limited Express คุณประโยชน์บัตรไม่จรด 1,000 Yen ข้าพเจ้าจึงมั่นใจ 100% ตวาดขึ้นไปแนวผิดอย่างแน่นอน ในประเทศแห่งหนกฏหมายด้วยกันกฏระเบียนข้น งานขึ้นรถกะหมอกผิดจะมีโทษถึงประหารชีวิตหรือไม่ ข้าพเจ้าก็ไม่แจ้ง…??? – รถไฟ Osaka Kyoto Limited Express หรูหราไม่ปกติ – พอเจ้าหน้าที่ได้เคลื่อนที่มาสืบสวนบัตร ข้าพเจ้ากระแทกเงินค่าปรับครอบครองเงินตราจำนวนรวม 4,500 เยน หรือไม่ก็ประมาณ 1,500 ตีนขอรับ ซึ่งนำแน่นอนครั้งนั้นเกล้ากระผมมีสตางค์ประจำตัวเยอะนุ่มนวล กระผมไม่กลัวเพราะว่าปัญหาหลายอย่างบนบานศาลกล่าวแหล่งหล้าใบตรงนี้เลี่ยนแก้ไขได้เช่นกันทรัพย์สินแน่ๆ แต่ว่าแห่งหนทุกข์ทรมานสุดๆ ลงความว่า กระผมมารู้ณทีหลังตวาดรถไฟสายด่วนนั้นกินเวลาท่องเที่ยวขนมจาก Osaka ไป Kyoto จำเนียรกระทั่งไม่ทันเวลาปรกติเสื่อมโทรมอีก กลาบาตแห่งหนรู้สึกท้อ ความทรงจำว่าดีฉันชินเจียรต่างด้าวจะจำรัสขึ้นไปลงมาเป็นความอุ่นสบาย เปล่าอยากจะเชื่อแหวกระผมจะเขียนประโยคนี้ ใช่ครับผม กระผมว่าชีวิตคนจะก้าวหน้าขึ้นไปได้ก็เมื่ออิฉันผ่านการตกลงใจผิดกับการตัดสินใจไม่ผิด เหลือแหล่ๆหนฉันจำต้องปลงใจผิดจากไปนานๆก่อนจดจักเข้มแข็งขึ้น ไอ้ขณะที่ตกลงใจผิดนี่เเหละ มันจะทำเอาอิฉันตกลงไปณพื้นโลกที่เรื่องืดมิดหนาวเหน็บได้มาสะดวก งานที่ฉันประกอบด้วยความจำงดงามๆว่าครั้งหนึ่งดีฉันเคยชินไปต่างด้าวอย่างสนุกสนาน ก่อแห่งสิ่งที่ตนเองไม่เคยนึกดูตวาดจักทำกันได้มาก่อนกำหนด ความทรงจำเหล่านั้นมันจะประทุขึ้นไปลงมาเป็นเหตุให้เจ้าเอ็งมีความสุขมากยิ่งขึ้นในวันที่ชีวิตเธอประสบปัญหา กระผมคิดว่าการได้มาเดินทางนานๆคราวมันก็เทียบเท่าการเติมเต็มชีวิตินทรีย์ตนเองแห่งครรลองเอ็ด เป็นมั่นเป็นเหมาะ บางคนที่ไม่ได้ถูกใจเดินทางก็คงมีกรรมวิธีเติมเต็มชีวิตินทรีย์ของตัวเองแห่งหนทางอื่นๆ เสียแต่ว่ากระผมหลงเชื่อตวาดอิฉันก็อาจประกอบด้วยสถานที่ในจินตนาข้างนอกประเทศกันคนละที่สองแห่งหนบ้างเเหละนะ ประการเกล้ากระผมมองดูการ์ตูนญี่ปุ่นเต็มแรงๆ กระผมก็มีด้าวณจินตนาตกว่าญี่ปุ่นนี่ เต็มที่สลักแห่ง สิบ สิ่งแห่งหนหิวจะสร้างก่อนกำหนดสิ้นชีวิตเลยว่าจากไปใช้ราเม็งสถานที่ประเทศญี่ปุ่นด้วยตัวเอง แม่นมั่นตวาดเกล้ากระผมทำกันได้มากกว่าตรงนั้น เพราะทั้งอูด้ง ซูชิ ชาเชิดชูบู ปิ้งจี่ โอกกมนุษยชาติทุมนุษยชาติ ทาพี่ะทุิ โซบะ เอียงมปะระ ข้าวแกงกะหรี่ ไอศกรีมชาเขียว คาร์โบไฮเดรตเหยียด ขนมปะปนกันนาๆ อีกแบ็บเกิน ฟินพุง…!!! อิฉันไม่ได้ประกอบด้วยประเทศไทยเป็นใจกลาง กระผมรู้คลางแคลงอย่างมากว่าไฉนชาวไทยชื่นชอบใช้คืนความรู้สึกในการขจัดปัญหากระยาเลย ขับรถปาดหน้าห้ามนิดหน่อยนี่ถึงขั้นรังแกกระเป๋าแห้งอีกทิศตายได้ ดุด่ามนุษย์สถานที่โง่จะเปลี่ยนแหล่งหล้าออนไลน์ได้มาสบายโดยไม่ต้องเสาะแสวงความเป็นจริง เปล่าเคารพนบนอบกฏหมายประเทศ โน่นก็เพราะว่าประเพณีนิยมฉันถ่ายทอดปันออกอิฉันยกมาตัวเองดำรงฐานะใจกลางของจักรวาล วาจาแหวพิธีกรรมสรรพสิ่งเกล้ากระผมไม่ไหวเป็นสิ่งสถานที่ผู้สูงอายุสั่งสอนใส่ลูก แต่ว่าหมายถึงชิ้นที่พาหะปะปนกันยื่นให้เหยาะอิฉันพร้อมด้วย เป็นต้นว่า ภาพยนตร์ตลกในเรือนทัศนียภาพยนต์ที่ค่อนข้างเล่นมุขเฮฮาซ่อนเร้นความรุนแรง หยิบยกขวดกระแทกศรีษะมอบเลือดออกลูกต่อจากนั้นใส่ความเห็นประกอบตลกๆ หรือว่าณละครประเทศไทยที่ตัวร้ายกับนางเอกหวดกระแทกห้ามเสียแต่ว่าไม่เคยจดอาคารจดศาล หมดด้วยกันเลี่ยนหล่อหลอมปันออกฉันเข้าใจแหวอะไร เธอกับกระผมก็คงรู้ดี ครั้นเดินเที่ยวต่างด้าว เจ้าเอ็งจักพบเห็นกระไรที่เหมือนหาแลดูได้มาทุในประเทศประเทศไทย อาทิ รถแห่งหนหยุดแจกมนุชข้ามถนนเพราะว่าไม่ต้องรอสัญญาณไฟจราจร ไม่มีความเห็นรีบเครื่องจักรกลแบบเหมือนกับๆ รถโดยสารประจำทางที่มาตามเวลาคว้าประการน่าประหลาดใจ ห้องอาบน้ำสาธารณะสถานที่สะอาดดุจอยู่โฮเต็ล พอข้าพเจ้ามาประพาสต่างด้าว เกล้ากระผมรู้ละอายใจสถานที่ตอนสิงสู่ในประเทศ กระผมประพฤติปันออกบริสุทธ์พอกับคนในด้าวสถานที่ได้มาขึ้นชื่อว่าเจริญต่อจากนั้นไม่ได้ ท่าจะทิวทัศน์ที่ฉันเหลือบเห็นเปลี่ยนประเทศคนอื่นๆคือว่าทิวทัศน์แดนณจินตนาสถานที่ดีฉันหิวมอบครอบครอง และดีฉันก็สามารถปรับเปลี่ยนอนาคตกาลคว้าเพราะประเดิมจากตัวเราเองก่อนเพื่อน จะได้พิสูจน์เพราะการท่องเที่ยวตกว่าสุดยอดไลฟ์สไตล์สถานที่เจ้าเอ็งหมายมั่นไหม กระผมหลงเชื่อแหวใครมากมายๆมนุชคงจะก่อตั้งความปรารถนาของตัวเองเอาไว้ประมาณการตวาด “ก่อนกำหนดจบชีวิตจะเดินเที่ยวรอบโลก” บางท่านคงจะดำรงฐานะ Backpack บางท่านอาจขี่มอเตอร์ไซด์จากไปช้าๆ บางท่านก็คงเน้นย้ำเดินทางหรู แต่ว่าก็ค่อนข้างคบคิดเอาไว้แวงๆคาดคะเนตวาดจักยกมาจากไปสร้างปฤษฎางค์ปลดเกษียณ เกล้ากระผมเองก็เคยชินจินตนาการเหมือนกันขอรับตวาดหิวจักเดินเตร่ทุกทั้งโลก เสียแต่ว่าเมื่อเจียรแน่ๆจดได้แจ้งสั่งการประพาสพร้อมด้วยร่างกายเดี่ยวนั้น ชิ้นที่เลวตกขอบคือว่าการสาวก้าวเจียรข้างหน้าพร้อมกำราบความเปลี่ยวใจแห่งตัวเอง การเที่ยวโดยหลักเขตๆมีสิงสู่ 3 หนทาง ลงความว่าสัญจรแบบ Mini ระยะสั้นรายสัปดาห์ เดินทางแบบ Half ลงความว่าใช้เวลาหลักจันทราจรดจะอวสานทริป ส่วนสัญจรต้นร่าง Full Marathon ต้นร่างทริปผู้เดียววนรอบพื้นโลก การเที่ยว 3 ดังนี้จะสนองตอบความพึงใจได้ไม่เหมือนกันโดยสิ้นเชิง กระผมพบจัดการเดินทางแห่งหนสมควรกับดักตัวเองลงความว่างานจากไปต้นร่าง Mini กับมนุษย์แห่งหนอิฉันรักซักถามปีเว้น 1 ที 3-7 วัน เมื่อเข้าใจดังนี้กระผมก็สมรรถแจ้งความใฝ่ฝันสิ่งของตัวเองพร้อมด้วยวางแผนรายได้พร้อมด้วย กระผมรู้สึกสำราญที่รู้ตัวเองก่อนไปหลงทางไปห่างไกลกว่าตรงนี้ ตอนระยะเวลาจัดการประจำการข้าพเจ้าชินตั้งความหวังตวาดจะท่องเที่ยวรอบพื้นโลกไปไม่รีบร้อน แบบมืดค่ำไรนอนนั่น ทดลองลองคิดดูสิ จะก่อเกิดอะไรขึ้นไปผิเกล้ากระผมทำงานมาก 30 ชันษาจากนั้นครั้นเกษียณปุ๊บ กระผมก็ออกเดินทางไปแดนจำเดิมปั๊ป เพื่อจะเจียรค้นเจอแหวสิ่งที่อิฉันเฝ้ารอเลี่ยนลงมาตลอดชีวิตมันมิใช่สิ่งสถานที่อิฉันหวังจริงๆ ถึงครั้งนั้นกระผมดำรงเปล่าเปลี่ยวน่าดู คว้ามองเห็นเช่นไรแห่งหนประเทศไทยพ้นไป กระไรบ้างหละสถานที่ไทยไม่มี ข้าพเจ้าตวาดเลี่ยนก็จวนจะสรรพสิ่งสถานที่ดำรงฐานะแดนสิ่งของนกเขาโน่นเเหละ สมัยนี้งานดั้นด้นไปนอกด้าวค่าใช้จ่ายไม่ได้แพงอย่างแห่งหนคิดเพราะว่ามีสายการบินยิ่งสถานที่ดำรงฐานะ Economy เขียมสุดๆๆ เจียรญี่ปุ่นจักรอคอยโปรบริสุทธ์ๆก็ได้ค่าเดินทาง จากไป-กลับมาไม่ถึง 8 โพกหัวบาท ไปประเทศสิงคโปร์ก็ไม่กี่ทอผ้าโพกหัวเพียงเท่านั้น งานดั้นด้นก็ไม่ไหวยากประการสถานที่ชินก็เพราะว่าดีฉันมี Google Map แห่งหนละเอียดสุดๆๆจากไปเกิน ด้วยกันที่เกล้ากระผมว่าเลี่ยนยอดสุดๆ ตกว่า เจ้าเอ็งจะคว้าลิ้มลองอาหารที่ไม่มีทางได้มาสัมผัสในแหลมทอง รสชาตินวชาตๆอุดมคอยเธอสิงสู่นอกประเทศ จริงๆ แล้วแม้ทุกวันนี้จะประกอบด้วยห้องอาหารยิ่งภูมิหลังจากต่างชาติ เสียแต่ว่าหลงเชื่อกระผมเถอะขอรับแหวครั้นเธอเจียรใช้อาหารสถานที่ต่างชาติ เช่นไรรสกำเนิดสรรพสิ่งเลี่ยนก็จักแปลกประหลาดสุดๆน่าพิศวงอยู่ดี แซบมั่งไม่อร่อยบ้างก็คละๆร้านขายของกันจากไป ข้าพเจ้าแหวสิงสู่ไทยใช้เผาย่างมาเยอะจากนั้น แม้ว่าปิ้งเผาแห่งหนรสชาติเกิดอร่อยตกขอบในชีวิตินทรีย์เท่าที่ชินเปลืองลงมากับสิงสู่สถานที่ญี่ปุ่นซะงั้น ละเว้นทาโกะทุมนุษยชาติที่เกล้ากระผมว่าชาวไทยทำกันได้ไม่จำนนเรือนเขาพ้น คว้าซ้อมการวางแผนการคลังระยะยาว เพราะการเจียรต่างชาติเลี่ยนไม่เสมอเหมือนการเที่ยวในประเทศ เจ้าเอ็งจำเป็นต้องกำหนดแผนการทรัพย์สินเก็บครอบครองอย่างดี กระผมเองกาลเวลาไปประเทศญี่ปุ่นหรือไม่ก็สถิตค์โปร เกล้ากระผมจะตระเตรียมทรัพย์สินคุณค่าเครื่องบิน ค่าโรงแรม กับค่าใช้จ่ายประจำการตวาดแยกจากกักคุม ชนิดทริปปัจจุบันจากไปโอซาก้า กระผมวางแผนตัวเงินจากไป 6 หมื่นบาทา (2 แสนกระทั่งเยน) ภริยาเรือแพมตระเตรียมไป 1 หมื่นบาท (3 หมื่นกระทั่งเยน) โปะลับลงมาแหลมทอง อิฉันจำเป็นต้องดำเนินการกับแบ่งแยกสมบัติส่วนหนึ่งมาลงทุนณการเดินทาง ตรงนี้กระผมคิดว่าสำเร็จฝึกซ้อมระเบียบในตนเองด้วย ข้าพเจ้ากับแพมดีฉันจักเปล่าก่อสร้างหนี้ขนมจากการเที่ยวเฉียบขาด ดีฉันจะใช้คืนสมบัติที่ผ่านมาอดออมมาอย่างดีจากนั้นขนาดนั้นณการเที่ยวเพื่อเปล่าสร้างการงานแจกกับตนเองสิ่งสถานที่กระผมคว้าจากการเที่ยวแปลนโดดเดี่ยว สัญจรกับครอบครัว และประพาสกับดักภริยา สำหรับข้าพเจ้าตกว่า งานเดินเที่ยวแห่งใด เลี่ยนคงไม่สำคัญพ้นสมมติว่าเทียบกับดักว่าฉันเดินเที่ยวกับใคร กระผมจำได้ไม่ไหวแหวใครครอบครองพูดประโยคตวาด “มลักใครแจกชักชวนสัญจร” แต่ว่าเกล้ากระผมคิดแหวมันก็แน่ๆหนอ ผิฉันเดินเที่ยวต่อจากนั้นคว้าทำกระไรใหม่ๆกับคนที่ฉันรัก เลี่ยนจะมีความสุขยิ่งนักๆเกินหละ แม่นมั่น เนื่องด้วยมนุชที่หารายได้จาก Youtube ชนิดกระผม ก็เปล่าคลาดที่จะเจียรสร้างคลิปทางเข้าออกเดินทางเช่นกันขอรับ ณ เวลานี้กระผมก่อ Youtube อยู่ 3 ทางเข้าออก ครอบครองช่องเกี่ยวอธิปตนเอง แต่งหน้าดั้นด้น และเรื่องเล่า การลงมาประพาสตอนนี้ข้าพเจ้าคว้า Asset 2 ชนิดตกว่าตัวหนีบกระดาษยอมทางเข้าออก Startyourway กับ Madampam ด้วย จากไปแกะรอยกันหยิบยกเองนะขอรับ แห่งไหนณแหล่งหล้าก็สู้รบที่อยู่ฉันไม่ไหว เกล้ากระผมรู้ซึ้งแหวฉันไม่ใช่เช่นนั้นแดนที่สมบูรณ์แบบ แม้ว่านี่หามิได้แดนเพื่อการเดินทางสรรพสิ่งดีฉัน เลี่ยนลงความว่าคฤหาสน์ ครั้นคุณเดินเที่ยวซักไซ้ไล่เลียงญิบหรือว่าสามทริป เธอจักนึกดูเทียบเท่าข้าพเจ้าแหวไทยนี่เองดีงามเต็มที่ต่อจากนั้นที่ดีฉันจะเรียกตวาดเรือน แน่ๆหรือไม่ถามจิตใจเธอดู…???