การบ้านหลังลาออกขนมจากกิจธุระแล้วแคล้วคลาด

ครั้นเหลือแหล่เดือนก่อน ได้มาพูดคุยกับดักรุ่นพี่แกเอ็ดสถานที่ดำรงฐานะเจ้านายตนเอง เขามาจู้จี้ๆจ่ายตรวจฟังดุช่วงจำเดิมๆช่วงลาออกจากการทำงานนวชาตๆ เงินรายได้ดีมาก ชีพมีความสุข อะไหนๆก็เท่าเทียมจะเจียรได้ดิบได้ดี ทว่าล่าสุดแห่งหนได้สั่งสนทนาห้าม กับกล่าวโทษ ระอิดระอา ย่อย่น เงินรายได้หก ยอดตก ผู้ใช้เหตุถม กับไม่โหยทำงานอีกแล้ว คำพูดของเกล้ากระผมอาจไม่ใช่อันแห่งเที่ยงตรงแรงกล้านะครับ ทว่าโหยจะบ่งบอกว่า แห่งแรกเริ่ม คนค่าตอบแทนรายเดือนเกือบทั้งหมดจักรู้แหว Step ถัดลงมากิจธุระประจำ รวมความว่า งานเป็นเทเวศวร์ตัวเอง กับคิดดูว่าหากเป็นอธิปตัวเองได้มา นั่นรวมความว่าได้ผลภารกิจจากนั้น แต่ความจริง หลังจากครอบครองอธิปตนเองได้มา เลี่ยนมีอีก Step สถานที่ดิฉันต้องจากไปทาบ ด้วยกันยากกระทั่งการเปลี่ยนขนมจากมนุชเงินเดือนมาดำรงฐานะผู้เป็นใหญ่ตนเองอีก นั่นคือ Step หยุดสั่งสมท่าอากาศยานปลดเกษียณ พูดมอบง่าย ปันออกสั้น ก็ลงความว่า ครั้นอิฉันก่อสร้างเส้นทางผู้เป็นใหญ่ตัวเองได้จากนั้น มีรายได้จนไม่ต้องง้องานหลัก การบ้านรอยต่อจากไปแห่งหนเราต้องเป็นเหตุให้เสร็จเร็วสุดโต่งคือการก่อตั้งสมมุติฐานดุ “หากสักวันหนึ่งเส้นทางนายตัวเองสรรพสิ่งอิฉันจดสุดทาง ดิฉันจำเป็นต้องมีสตางค์มากพอที่จักอยู่รอดถัดจากได้เพราะว่าเปล่าแตะชีพเรา” ถ้าหากสาสมุมติวันนี้เกล้ากระผมไม่มีรายได้จากธุรกิจเกิน เงินรายได้ขนมจากธนสารสมบัติแห่งเกล้ากระผมลงทุนไว้ก็อีกต่างหากมีปันผลสถานที่เป็นเหตุให้ผมรอดตายคว้าแบบประหยัดๆ ลงความว่าไม่ได้ถมเต็มที่ ทว่าครั้นพ้นไปได้มา อย่างน้อยแห่งเบื้องต้นผมก็เปล่าร้อนใจแล้ว เหตุฉะนี้ ถ้าหากทั้งหมดแห่งแห่งพละก่อสร้างวิถีทางอธิปตัวเองกับรู้ “ม่วน ตื่นดิ้น” กับดักการสร้างเส้นทางนายตัวเองสิงสู่และทุกสิ่งเลี่ยนมองดูจรได้อะเคื้อ ผมหิวบ่งบอกสั่งการบ้านของคุณนั้นอีกทั้งประกอบด้วยอีกประเด็น ด้วยกันดำรงฐานะประเด็นสถานที่เทอะทะกว่าการอำลาออกงานกิจธุระแล้วพ้นไปอีก การบ้านโน่นลงความว่า งานหยุดจัดการแล้วรอดครับ ซึ่งเป็นงานบรรลุโจทย์อิสรภาพทางการเงินอันเป็นไปมากสูงสุดสิ่งของวิชาทางการเงินนั่นเเหละ…!!! อย่าหลงไตร่ตรองว่าการมีอิสรภาพทางการเงินนั้นคือการเปลี่ยนตัวเองขนมจากมนุษย์สถานที่มีค่ากลายเป็นคนแห่งไร้ค่าอันเนื่องมาจากการเสีย แต่คืองานสถานที่อิฉันสมรรถอยู่รอดได้เพราะว่าไม่ต้องพึ่งพิงเงินรายได้ขนมจากธุรกิจเหมือนประการข้างเดียว ทดลองลองคิดดูสิครับ ถ้าหากคุณแก่ยอมจรต่อจากนั้นกลายเป็นดุเจ้าเอ็งยังคงจำเป็นต้องจัดการสถานที่เธอไม่พอใจยกมาเต็มแรงๆ ทำงานสถานที่ไม่ไหวรักเลย แม้ว่าจำเป็นต้องมานะก่อก็เพราะว่าต้องหาทรัพย์สมบัติลงมายังชีพตนเอง ฉันดุมันคือการเจ็บปวดตัวเองที่เบื้องปลายมากๆ เหตุฉะนี้ การเป็นอิสระทางการเงิน เป็นงานแห่งอิฉันสามารถคัดได้มาดุกิจกรรมกระไรมั่งสถานที่ดิฉันโหยก่อ ด้วยกันกิจกรรมกระไรบ้างสถานที่เราไม่อยากสร้าง โดยไม่ต้องสนใจว่ามันจะเกี่ยวกับกรณีทรัพย์สมบัติหรือไม่ก็ไม่…!?! รวมความว่าหากจักกระทำ ก็เป็นเพราะว่าคุณกับดักผมคัดสร้างก็เพราะว่าอยากก่อขนาดนั้นขอรับ เพราะว่างานมีอิสรภาพทางการเงินนั้น ประกอบด้วยสิงสู่ 2 ลู่ทาง คือ การเก็บเงินเอาไว้เต็มที่ควรสมรรถเลี้ยงดูตนเองแห่งรุ่นเกษียณได้มาชั่วชีวิต หรือ กินเวลาทั้งชีพสั่งสมธนทรัพย์ที่จะเงินปันผลดำรงฐานะตัวเงินเพราะว่าเปล่าประกบกันต้นเงินจ่ายเต็มที่ควรจักเป็นเหตุให้เธอสามารถเลี้ยงชีพอยู่คว้าเพราะว่าไม่ต้องใส่ใจเนื้อความการทำงานหาเงิน แน่นอน เกล้ากระผมไม่สมรรถสอนคุณเนื้อความความเป็นอิสระทางการเงินได้ เพราะว่าในที่ในเวลานี้ ผมอีกต่างหากครอบครองแค่เพียงมนุชๆเอ็ดสถานที่อุตสาหะสั่งสมธนทรัพย์เกี่ยวกับเตรียมเกษียณอายุในที่วัยอายุมากเท่านั้น ผมอีกต่างหากไม่ได้อยู่แห่งวงกลมผู้สถานที่เป็นไททางการเงิน ทว่าฉันถือใจว่าผิไม่รีบร้อนเคลื่อนที่จากไปไม่รีบร้อนตรงนั้น จำเป็นต้องจรดจุดหมายเข้าไปซักกลางวันครับ แม้มันจักครอบครองวิถีทางแห่งแวงห่างไกล แม้ว่าผิค่อยๆเคลื่อนที่ ก็เท่าๆ กับเราใกล้ชิดความมุ่งหมายขึ้นทุกวี่ทุกวัน เกล้ากระผมได้อ่านหนังสือเกี่ยวพันลัทธิเต้าปะทะบังเอิญ ขอสรุปความมาเป็นพงศาวดารห้วนๆมอบเธอคว้าอ่านห้ามหนอขอรับ ชายหนุ่มมนุษย์เอ็ดโหยตะเวนเจียรนบนอบรูปบูชาซึ่งอยู่ไกลจากหมู่บ้านสิ่งของตัวเองกว่า 100 กม. ซึ่งเขาคิดดูแหววันหนึ่งเขาจะพร้อมเริ่มเดินทางเพื่อจรเจริญรอยตามความปรารถนาของตัวเอง จวบจนกระทั่งเปลี่ยนจากไป สิบ ชันษา เขาก็ยังไม่ได้เริ่มเดินทาง แห่งคืนหนึ่ง คนหนุ่มก่อเกิดสติปัญญาแหวผิเปล่าสร้างวันนี้ จักจากไปเริ่มทำให้ทิวากาลใด คนหนุ่มเลยตกลงใจเดินทางออกจากหมู่บ้านในที่วันนั้นเลย ครั้นเคลื่อนที่จรคว้า 10 ไมล์ คนหนุ่มก็รู้เหนื่อยหอบ พร้อมกับอุทานในที่จิตใจแหว “ดิฉันตัดสินใจถูกแล้วจริงหรือไม่ก็ เราออกจากเรือนลงมาลำบากเพื่ออย่างไรกักคุม สิงสู่นิวาสสถานเราก็สบายๆดีสิงสู่แล้ว ไม่น่าเลยดิฉัน เราควรจะกลับบ้านจากไปก่อนกำหนดสะอาดมั้ยหนอ…???” ระหว่างแห่งชายหนุ่มกำลังกายครุ่นคิด ชายแก่เฒ่าท่าทางเสถียรเดินเหนื่อยหอบสัมภาระเปลี่ยนลงมาพอดิบพอดี ชายแก่เห็นชายหนุ่มนั่งอยู่ริมทางไม่ดีางเมื่อยล้า พ้นพูดถามกลับคนหนุ่มด้วยความไม่ไว้ใจ “เจ้าเหน้า เจ้าลงมานั่งก่อกระไรนี้แหละ” คนหนุ่มตอบลงมาอย่างรวดเร็ว “อัญขยมหิวจักตะเวนจรเคารพนบนอบวัตถุบูชาด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้ข้าเหนื่อยหอบแล้วทั้งๆแห่งหนเคลื่อนที่ลงมาเปล่าจด สิบ กม. ข้าพ้นไตร่ตรองดุอัญขยมน่าต่อสะอาด หรือไม่ก็ควรห้อยกลับมาเจียรแห่งหนบ้านข้าพเจ้าต่อจากนั้นยุติสติปัญญาดีเพราะว่าหนทางมันยังสิงสู่อีกแวงห่างไกลครับ” ชายแก่หัวเราะ พร้อมทั้งแหมะสัมภาระลงข่้างชายหนุ่ม พร้อมกับสอนว่า “แนวทาง 10,000 กิโลเลี่ยนจำเป็นต้องมีกิโลจำเดิมเสมอ เจ้านายท่องเที่ยวจากไปพร้อมด้วยเท้า ดำเนินจรเรื่อยๆ ไม่นานเจ้าก็อาจจะจด 1,000 กิโลเมตรแน่นอน แถมพกในที่กลางทาง เจ้ายังสามารถพักผ่อนได้ด้วย ผิช่วงไรเจ้าเหนื่อยหอบ เจ้านายก็สมรรถพักผ่อนซักไซ้ไล่เลียง 1 – 2 วันก่อนจักเดินทางต่อไป ขนาดนั้นอีกทั้งไม่พอ เจ้านายคงจะได้มาเจอะเจอลูกไม้รสชาตะใหม่ๆแห่งแซบไม่เคยเช่นแห่งหนเจ้านายใช้ลงมาทั้งชีวิตินทรีย์ ทัศนียภาพทัศนียภาพระหว่างทางอาจเพริศกระเป๋าแห้งเจ้านายมิอาจลืมได้มา 1,000 กิโลตรงนั้นไม่ห่างดอก ขอเท่าเจ้าค่อยๆดำเนิน ไม่รีบร้อนจากไป ด้วยกันยินดีอันงดงามๆระหว่างทาง เจ้านายจะจดความมุ่งหมายแห่งวันหนึ่งคว้าแน่นอน” ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ก่อเกิดพลังรบ ชายแก่พ้นขันอาสาจักเดินไปเป็นเพื่อนกระทั่งจักแยกทางกัน กับก็เป็นไปคล้ายแห่งชายแก่ชราเอ่ยปาก ก็เพราะว่าคนหนุ่มได้พบเห็นผลาหารขื่อลกๆแห่งหนตัวเองไม่เคยกิน มันแซบเลยกระทั่งแห่งชายหนุ่มจักวาดภาพได้มา วิวทิวภาพกลางทางก็สวยงามวิจิตรเต็มแรง เป็นพิเศษพอชายหนุ่มเดินผ่านหนองน้ำ ดวงตะวันกลาบาตสายัณห์สะท้อนลงหนองทำให้รอบข้างงอมแจ่มแจ้งดังมีทองทอแสงระยิบ ผ่านเจียรไม่จด 2 ดวงจันทร์ ชายหนุ่มก็เจียรจรดแห่งหนเทวรูปตั้งอยู่ นัยนามพุสรรพสิ่งนกเขาหลั่งไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ในบั้นปลายชายหนุ่มก็ทำกันได้จากนั้น ด้วยกันที่กลางทาง นกเขาก็มีความสุขกับดักการเผชิญอะไรใหม่ๆเยอะแยะเต็มแรง ด้วยกันเขาก็รู้สึกขอบคุณริมแก่เฒ่าสถานที่ลุ้นสนับสนุนปันออกเขาสามารถปฏิบัติตามความฝันสิ่งของตนเองปันออกเกิดผล เมื่อเขาเดินทางหวนกลับหมู่บ้าน ถึงบ้านสิ่งของเขาจักเป็นหลังเดิมที แม้ว่าชิ้นแห่งไม่ตามเดิมก็รวมความว่าความภาคภูมิที่ชีพสิ่งของนกเขาเอง ชายหนุ่มได้ผล กับโน่นเป็นเหตุให้เขารู้รวยรื่นจริง ใช่ครับ มากมนุษย์ครั้นเอ่ยถึงเหตุคบคิดเกษียณอายุ ทั้งหมดก็สั่นหน้าก็เพราะว่ามันเกิดเรื่องแห่งยากและไม่ฉลาดแหวจักเหนื่อยล้ามุมานะเจียรเพื่อที่จะกระไร ทว่ากรุณาอย่าไตร่ตรองว่าระหว่างทางแห่งหนดิฉันจะจำเป็นจะต้องฟันฝ่าเจียรตรงนั้นจะมีแต่ความทุกข์อย่างข้างเดียวสิ ที่จริง เลี่ยนมีสิ่งสะอาดๆแห่งรออยู่ขอบทางเช่นเดียวกัน การประเดิมหาเลี้ยงชีพเพิ่มเพื่อเอามันลงมาเขียมหรือไม่ก็ซื้อธนสารสมบัติ อาจทำเอาเจ้าเอ็งคว้าสร้างธุรกิจใหม่แห่งหนเลี่ยนมอนเต็มที่ๆ เผชิญคนนวชาตๆสถานที่เข้ามาที่ชีพ หรือคุณคงจะประกอบด้วยเงินรายได้มากควรจะจำแนกเงินส่วนหนึ่งส่วนใดเดินเตร่ต่างด้าวเพราะไม่แตะเงินออมพ้นก็ได้ ใช่ การท่องเที่ยวมันเหนื่อยหอบ ทว่าครั้นเธอผ่านพบพบเห็นความสุขกลางทาง เลี่ยนก็คุ้มครับผม ดังนั้น ผิเจ้าเอ็งหิวจะเป็นอธิปตนเองมอบชื่นใจ คุณจำเป็นต้องตั้งความมุ่งหมายถัดจากอีกสเต็ป นอกจากจะไตร่ตรองกรณีธุรกิจ ต้องตรึกตรองกรณีชีวิตหลังหยุดกระทำอีกด้วยขอรับ