ความสำคัญที่จริงแน่นอนของวาจาตวาด “อย่าดำเนินการแยกออกคนอื่นมั่งมี”

กาลเวลาจัดการประจำ มีมนุชชวนผมร่วมสร้างการงานเครือข่ายกับดักนกเขา เขาบ่งบอกกับดักผมประโยคสุดแนวทาง “อย่าเสียเวลาปฏิบัติการให้คนอื่นๆมั่งคั่ง” พร้อมด้วยแปลความตวาด การงานประจำ คือ การทำงานเพื่อให้ชีวิตินทรีย์เจ้าของกิจการมั่งคั่ง “ลองลองคิดดูสิ หัวหน้าปฏิบัติการเท่าเดิม แต่นายของอธิปมีเรือน มีรถยนต์ ทั้งเป็นที่ดีงาม มองเห็นมั้ย อธิปปฏิบัติการให้นกเขาร่ำรวยสิงสู่หนอ” แต่เกล้าผมไตร่ตรองแหว ค่าจ้างรายเดือนแห่งผมมีสิทธิ์ มันก็เป็นเหตุให้เกล้ากระผมมีสตางค์ส่งให้บิดามารดา มีเงินซื้อของกิน มีเงินจับจ่ายแห่งอยากจะคว้า กับแห่งใสดวงเดือนที่เกล้าผมเห็นเทเวศวร์เคร่งเครียดก็เพราะว่ายอดจำหน่ายไม่จดเป้านิ่งกระเป๋าแห้งกงสีจำเป็นต้องขาดทุน เกล้าผมก็ยังคงได้เงินเดือนคงเดิมโดยแห่งนายไม่เคยอึดออดแม้แต่วจีโดดเดี่ยว แถมพกนกเขาอีกทั้งยอมซื้อสมบัติพาบุคลากรเจียรกินเลี้ยงด้วยกันท่องเที่ยวโดยคนในปกครองไม่ต้องคว้านสมบัติเองซักเท้าโดดทุกปีด้วย แถมพกรุ่นพี่แห่งหนออฟฟิตสรรพสิ่งเกล้ากระผมก็ดูมีความสุขดีงาม สรวลเสหฤหรรษ์กระจ่างเฉียดฉิวทุกวัน เกล้ากระผมเกินคลางแคลง ” เอ อย่าจัดการปันออกคนอื่นๆมั่งคั่ง คำๆนี้คือการเสียประจำจริงๆหรือว่า…???” พอใหญ่ขึ้นไปลงมาซักถามน้อยจนเข้าไปชนมพรรษา 30 ปี เกล้าผมก็แจ้งดุ ความหมายนั้นเลี่ยนผิด…!!! ก็เพราะว่านัยอันที่จริงจริงๆของ “อย่ากระทำให้คนอื่นมั่งคั่ง” ขนมจากความช่ำชองของเกล้าผมแตกต่างจากเดิมคนละขั้ว นั่นก็คือ ครั้นอีฉันจัดการ อีฉันจำต้องมีเงินออมเพิ่ม แม้อิฉันได้เงินลงมา จากนั้นหยิบยกไปจับจ่ายของฟุ่มเฟือยกระเป๋าแห้งหมด จรจ่ายสิ่งของเครื่องใช้แห่งสิ้นไร้ความสำคัญดามชีวิตินทรีย์กระเป๋าแห้งหมดตัว พ้นไปเงินสะสม แถมพกเป็นหนี้เป็นสินแห่งหนจำต้องจ่ายดอกอีก เจ้าตำรับสินค้าแห่งได้เงินขนมจากอีฉันก็จะมั่งคั่งขึ้น เจ้าหนี้ของอีฉันก็จักร่ำรวยขนมจากดอกขึ้น เปลี่ยนจรครบถ้วนดวงเดือน ครบปี ทุกคนแห่งหนได้เงินจากคุณมีเงินมีทองขึ้นหมดพ้น ละเว้นเจ้าเอ็งแห่งอีกทั้งปราศจากเงินออมเหมือนเดิม ใช่ครับ แม้อีฉันปฏิบัติการหลังจากนั้นหยิบยกเงินเจียรให้คนอื่นๆกระเป๋าแห้งสิ้น พ้นไปเงินเก็บ พ้นไปเงินสะสม พ้นไปทรัพยสมบัติเพิ่มพูน ไม่มีหลักประกันปันออกกับชีวิตินทรีย์ทำให้รุ่งเรืองขึ้น ต่อให้คุณถือครองกิจการที่ประกอบด้วยรายได้แหล่หมื่นบาททาบดวงเดือน อาจจะมองดูโหดร้าย แต่เจ้าเอ็งพละปฏิบัติการให้คนอื่นๆมั่งคั่งของจริง ดังนั้น ถ้าหากเธอดำรงฐานะมนุษย์เอ็ดแห่งหนไม่อยากจัดการจ่ายคนอื่นๆมีเงินมีทอง สิ่งเริ่มแรกแห่งหนคุณจะจำเป็นต้องก่อ ลงความว่า “อิฉันจะริเริ่มคิดบัญชีจันทร์ละ XXX บาท” ต่อให้เจ้าเอ็งมีเงินรายได้ไม่มากมาย มีค่าใช้จ่ายถม แม้ว่าถ้าหากเธอริเริ่มออมเงินทีละน้อย ขอแสดงความยินดีด้วยครับผม เธอกำลังประเดิม “กระทำปันออกตัวเองมั่งคั่ง” จากนั้น อย่าดูหมิ่นเงินก้อนจี๊ดๆหนอขอรับ มากประหยัดเงินทุกคนมักประกอบด้วยจุดเริ่มแรกที่เสาสิบ หลักสอดนั่นเเหละ แน่ๆมั้ย…!?! การงานประจำการถือเอาว่า Win – Win สิ้นสุด เราใช้ฝีมือ ใช้ความสามารถ ใช้คืนรายได้เปลี่ยนผลตอบแทน ส่วนนายจ้างก็จะรับผิดชอบหาเงินลงมาจับจ่ายจ่ายอิฉันอย่างตามกำหนด ด้วยกันอีกต่างหากต้องประพฤติตามกฏหมายดูแลรักษากำลังแรงงานอย่างจริงจังด้วย ผิเธอโหยจะได้เงินยิ่งกว่าแห่งหนเจ้านายจ่าย เธอก็จำต้องเลือกสรร 3 เส้นทาง ลงความว่า เจริญตนเองกับตาขอขึ้นเงินเดือน เคลื่อนย้ายงานหลักแล้วขึ้นเงินเดือน หรือก่อสร้างทางอธิปตัวเองพร้อมกันกับดักธุรกิจประจำ เทียบเท่านั้น…!!! อย่าปฏิบัติการให้คนอื่นๆมีเงินมีทอง จึงไม่ไหวหมายถึงชำรุดประจำ เสียแต่ว่าหมายถึง ปฏิบัติการลงมาแล้ว เอาสินทรัพย์ไปจ่ายของที่ไม่จำเป็นกับดักชีวิตกระเป๋าแห้งหมดสิ้น เปล่าเหลือหลอสมบัติปันออกเพราะว่ากรณี “มั่งคั่ง” สิ่งของตัวเอง ด้วยกันผมยังตาขอประกันดุ สมการ “เงินรายได้ – เงินสะสมเพื่อความรวยส่วนตัว = รายซื้อ” นั้นเหนือชั้นกว่า “เงินรายได้ – ค่าใช้จ่าย = ไม่เหลือหลออย่างไรเกิน”