ปากเหยี่ยวปากกางานขนมจากอดนอนจากนั้นขับรถ การวางแผนชีวิตินทรีย์สถานที่คิดไม่ถึง

เกล้าผมตื่นช่วง 8 นาฬิกาตอนเช้าเพื่อที่จะขับนำชายาไปทำ เรื่องง่วงจู่โจมข้าพเจ้าชำรุดอยู่หมัด ก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าม้วนทำจวบจนกระทั่งทุบ 3 การเค้งเพียง 5 มหุรดีเพื่อคลอดเจียรดำเนินการ Freelance จัดบางตาเต็มแรง สมมติว่านานๆนอนโหรงซักไซ้ไล่เลียงหนก็ดำรงอยู่ช่างเถิด แม้ว่าถ้าบ่อยๆอาจจะอันตรายถึงชีพพ้นตกลง ภายหลังเจ้าจอมกระผมดำเนินการเป็นนางแบบถ่ายคลิปวีดิทัศน์ให้กับดัก Cute Press อย่างสุดความสามารถ ส่วนเกล้าผมก็ถ่ายวีดิทัศน์ก่อ Vlog ยอม Fanpage Madampam อย่างบ้าๆ บอๆ ธุรกิจก็เป็นการลงราวเอี้ยว 3 ทุกเวลาที่อาศัยแห่ง Studio เกล้าผมง่วงเหงาหาวนอนจังๆ ภายหลังโดยสารเตรียมการจะกลับบ้าน อีกด้วยความปลื้มใจพ้นเรื่อง วัวรมควัน…!!! ข้าพเจ้าถอยรถชนพืชพันธุ์ กันชนเค้าหน้าซ้ายสิ่งของกระผมยวบๆลงจร มีผลกระทบให้สมัยขับรถขึ้นไปสะพาน ยางรถสรรพสิ่งกระผมจำต้องถูกถูไถกับตัวถังซะงั้น ไม่แก้ดำรงไม่ได้ เสื่อมโทรมทั่วสินทรัพย์ เสื่อมโทรมรวมหมดกาลเวลาอีก เสียแต่ว่าเกล้าผมกลับมาไม่เสียเมธาสึกกร่อน…!!! กระผมขับรถ ECO Car คันช่วงปัจจุบันลงมา 8 ชันษาหลังจากนั้น กับมุ่งมั่นจักใช้แยกออกได้มาอย่างน้อยประมาณ 10 ปี ก่อนกำหนดจะตัดสินใจดุจักสับเปลี่ยนคันนวชาต…!!! ดังนี้ รถยนต์สิ่งของกระผม ข้าพเจ้าจักจำเป็นต้องทะนุถนอมแยกออกจังสุดขอบเมื่อจักทำกันได้ ก็เพราะว่าอุดมจำเป็นต้องซ่อมเต็มแรงเท่าไหร่ โสหุ้ยจักบริบูรณ์อนันต์ขึ้นไปเท่านั้น การตกลงใจต่อรถทุกๆ สิบ ชันษา สิงสู่แห่งหลักกำหนดแผนการเงินตราของข้าพเจ้าตั้งแต่พืชพันธุ์อยู่หลังจากนั้น ก็เพราะว่าจุดหมายยิ่งแห่งชีวิตสิ่งของข้าพเจ้ามิใช่การมีข้าวของสัมภาระบริบูรณ์หลังจากนั้นทำตระหนี่ๆเพื่อที่จะหาเงินลงมาจับจ่ายแจกกับดักเลี่ยน เสียแต่ว่าดำรงฐานะ การมีข้าวของเครื่องใช้แห่งจำเป็นกับเพียงพอกับดักชีวิตินทรีย์เพียงนั้น จักคว้ามีสตางค์เหลือมากๆ ด้วยกันหยิบยกเงินตราส่วนเกินตรงนั้นเจียรทำประโยชน์แจกกับดักชีวิตินทรีย์ตนเองแน่ๆ กระผมศรัทธาณคดีสิ่งของ “ปลดเกษียณเร็ว” ด้วยกันตั้งเป้าหมายจะทำให้ได้ก่อนกำหนดอายุ 30 พรรษา นำเข้าแน่ๆก็มาทำได้ลงคอช่วงอายุ 34 เช่นกันโสหุ้ยในชีวิตินทรีย์แห่งไม่ดำเกิงเต็มแรง หนี้ที่อยู่ไม่มีก็เพราะว่าสิงสู่กับดักครอบครัว (และลุ้นหารค่าเช่า) ด้านรถยนต์ก็ดำรงฐานะ ECO Car ปกติ ทำเอาเกล้าผมประกอบด้วยเรื่องชิ้งฉ่องชื่นใจเรื่องการคลังพออุปไมยกับดักมนุษย์แห่งหนประกอบด้วยหนี้เสาล้านแห่งปูนเดียวกัน พอความมุ่งมาดปรารถนาในชีวิตไม่ได้ดำเกิง การบ้านความการเงินก็ไม่ได้ดำเกิงยิ่งนัก แม้ว่าก็ไม่ไหวบอกความดุเกล้าผมไม่ต้องปฏิบัติการเกิน เพราะว่ากระผมคุ้นชินบ้ายการงานทั้งหมดจรแยกออก Freelance ก่อแล้ว ในระยะจันทราแต่ต้นๆมันก็สบายสิงสู่ดอก แต่ว่าประเดี๋ยวเดียว กระผมค้นเจอดุชีวิตเกล้าผมมันน่าหมั่นไส้สิ้นดี งานประกอบด้วยเวลาว่างจังกระเป๋าแห้งเกินเลย พ้นไปเป้าหมายแห่งชีวิต ปราศจากการงานแจกก่อ มันหามิได้ความรู้เหนื่อยหน่ายธรรมดาๆนะ แม้ว่าเลี่ยนกลายเป็นความว่างเปล่าสิ่งของชีวิตเกิน…!!! แต่กระนั้น ข้าพเจ้าก็รู้สึกไม่ดีที่ประมาทกระเป๋าแห้งทำให้รถยนต์สิ่งของเกล้าผมต้องเสียหาย กระผมจักบริหารกับหัวใจตรงนี้อย่างไรดีงาม เกล้าผมคุ้นชินรู้เรื่องเล่าการนับกลมาน แหวมนุชปูนเกษียณอายุที่เปล่าอย่างไรทำ จะริเริ่มมีเรื่องมีราวกับชีพตัวเอง และจักริเริ่มสร้างในอันที่ตัวเองเปล่าคาดฝันแหวจะทำ หาอย่างไรสร้างเพื่อให้ผ่านชีวิตแต่ละทิวาๆจร มันถูกฟ้องเจ็บปวดอีกฉบับร่าง เรื่องทุกข์ทรมานขนมจากงานควานหาสิ่งกลมๆพอดีเรื่องคุณลักษณะของชีวิตินทรีย์ตนเองไม่พบ ดังนี้ การเกษียณของกระผม จึ่งไม่ได้ชี้ความตวาดชำรุด เสียแต่ว่าเป็นงานเลือกทำและใชีชิวิตโดยไม่ได้เอาเรื่องเอาราวสินทรัพย์ลงมานำหน้าดำรงฐานะชิ้นแต่ต้น จักคว้าไม่ต้องบังคับตนเองแจกสร้างณสิ่งที่ตัวไม่ได้พอใจ ไม่ไหวอยากทำทุกเมื่อ กระผมดวงขึ้นแห่งพบความจริงตรงนี้ก่อนกำหนดจักอายุเลยเข้าสู่วัย 55 ปี ซึ่งดำรงฐานะปูนที่คนไทยนิยามเอาไว้แหวครอบครองคราวเกษียณ ซึ่งมันก็คงจะไม่ครอบครองราวกับแห่งทบทวนดูก็ได้ สิบ ปีกลาย อาจารย์ของกระผมแกเอ็ดแห่งหนมหาลัย เปรยๆกับข้าพเจ้าชนิดมีความสุขแหวคุณปฏิบัติการลงมาช้า อีกเปล่ากี่พรรษาแกก็จักเกษียณหลังจากนั้น จักคว้ากว้านธุระทั้งสิ้นยอมขนมจากบ่าแพ้รู้ น่าสลด ภายหลังเกษียณคว้า 2 ชันษา คุณไปด้วยมะเร็งณตับ ก่อนจะเสื่อมโทรมก็เข้าออกโรงพยาบาลเพื่อระวังตัวเพียงชนิดลำพัง บ๊วย ทำลงมารวมหมดชีพ แต่ว่าก็ไม่ไหวพักผ่อนประการมีความสุขสมปรารถนา แม้แต่วินาทีสุดท้ายสิ่งของชีวิต กระผมนึกดูดุครูผู้สอนก็สอนสิ่งสูงค่าแจกกับดักนิสิตประการกระผม ฉันจะเสียอย่างไรก็ชำรุดไป แม้ว่าตราบใดที่อีกต่างหากเปล่าจบชีวิต จงก่อทุกสิ่งให้คุ้มค่าสุดขอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอย่าเสียดายกับดักอันแห่งฉันสามารถแก้ไขได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออันตรงนั้นสามารถแก้ไขได้ด้วยทรัพย์สิน เพื่อมนุษย์ที่ก่อสร้างวิถีทางนายตัวเอง อันหนึ่งแห่งหนประธานเต็มแรงๆตกว่างานฝึกเรื่องบริหารทรัพย์สิน กับมีจดหมายแหล่เล่มกล่าวถึงคดีนี้อย่างประกอบด้วยความหมายยะประธาน ครบครันให้เหตุผลดุเลี่ยนดำรงฐานะจุดเริ่มต้นสิ่งของความสบายทางการเงิน ซึ่งคำกล่าวนี้ไม่มีกระไรผิดเกิน เลี่ยนเป็นเรื่องแน่ๆอย่างแน่แท้ แม้ว่าอีกความเก่งกาจหนึ่งแห่งข้าพเจ้าทบทวนดูดุพวกเราทั้งหมดควรจะซ้อม ถือเอาว่าการรู้ตัวแจ้งแหว “ชีวิตินทรีย์คนเราตรงนั้นประกอบด้วยระยะเวลาขีดคั่น เลือกเฟ้นแยกออกงดงามดุโหยจักเปลืองเวลาแต่ละนาทีจรกับดักอะใด” สมัยลูกเกล้าผมนึกดูดุตนเองมีระยะเวลาณชีวิตบริบูรณ์ จักฟุ้งเฟ้อเท่าไรก็ได้ แต่ว่าความจริงคงจะตรงข้าม ครูสรรพสิ่งเกล้าผมก็จบชีวิตเช่นกันปูนที่ปรึกษาริเริ่มปลดเกษียณคว้าราวๆ 2 ปีเท่านั้น ในขณะที่แห่งหนคุณเฝ้ารอวันนั้นลงมาประการนาน แม้ว่าพอไปได้รับสารภาพมาแน่ๆ ก็อยู่กับดักเลี่ยนคว้าไม่ช้า ถ้าท่านหิวจะถ่ายทอดเช่นไรกระผมอีกซักไซ้ไล่เลียงหน กระผมตวาดท่านดำรงหิวจะพูดคดี “สมัย” อย่างแน่นอน เมื่อเกล้าผมนึกออกราวกับตรงนั้น ทันทีมองดูลายบู้ๆ บี้ๆบนบานรถยนต์ของกระผม ข้าพเจ้าก็ก่อเกิดหัวใจแหว สมมติว่าดีฉันนำสมัยเจียรหงุดหงิดฟุ้งซ่านกับลายบู้ๆ บี้ๆ จนเซ่อใช้เวลาตลอดวันอารมณ์เสียไปกับดักทุกอย่าง กับดักทั้งหมดกับทั้งปวงที่รอบด้าน เกล้าผมอาจจะดำรงฐานะคนเซอที่เปลืองเวลาได้มาอย่างไรคุณค่าก็ได้ ด้วยวิธีคิดอย่างนี้ทำให้สติลงมาเหลือล้น หลังจากนั้นข้าพเจ้าก็ต้องประหลาดใจกับดักตัวเอง ข้าพเจ้ามองรอยบู้ๆ บี้ๆสิ่งของรถยนต์อีกด้วยรอยยิ้ม ด้วยกันก็บ่งบอกกับตนเองดุ “ทีหลังก็ตื่นไม่ให้เกิดเหตุกระนี้อีกแล้วห้าม” กระผมมีความสุขในขณะที่ที่ควรจะประกอบด้วยความทุกข์ นั่นเพราะข้าพเจ้าประจักษ์ตวาด “ระยะเวลาเลี่ยนสำคัญขนาดไรโน่นเอง”