Work life balance ด้วยพิรามจริง

เพราะดิฉันไม่ผิดสั่งสอนลงมาตั้งแต่แห่งโรงเรียน ว่าควรผลักดันตนเองจ่ายชีวิตินทรีย์ “เครียด” มากๆต่อจากนั้นจะประสบผลสำเร็จ เช่น จำเป็นต้องอ่านหนังสือแบ่งออกตรากตรำ เรียนแบ่งออกบากบั่น นำเกรดเฉลี่ยแบ่งออกได้มาระดับเอ็ด กับลด ละ ยุติ กิจกรรมความสำราญจ่ายหมดสิ้นจากไป เพื่อแลกเปลี่ยนกับชีวิตงดงามๆที่ร่างแห่งหนดิฉันเรียกร้อง เป็นเหตุให้มนุชส่วนมากมองว่า การพักผ่อนหย่อนใจ คือศัตรูสรรพสิ่งอธิคม ถึงขั้นประกอบด้วยภาษิตดุ “ตัวเป็นเกลียวในที่วันนี้ สบายดีในที่ทิวากาลหน้า” ซึ่งคดีนี้ใช้ได้จริงครับ แต่วจีแหวขยันแม้เป็น เปลี่ยนแปลงชีพต่อจากนั้นสวาปามกำหนดการลงมือลงมาเดให้เต็มแรง 12 มหุรดีต่อกลางวัน 7 ทิวากาลต่ออาทิตย์ ถ้าหากประสบความสำเร็จกระทำครู่เดียวเพื่อที่จะแลกเปลี่ยนกับความสบายระยะยาว ฉันจักยอมคงทนถาวรทำ ทว่าถ้าหากมันคือธุรกิจแห่งหนสร้างทนทุกข์เขลาจักยุติจะหมด หากไม่ไหวหลงเสน่ห์เลี่ยนแน่นอน เกล้าผมคงจำเป็นต้องตะขอผ่าน ฉันยอมรับกับดักน้าสาวเน็ก ซึ่งไม่เชื่อดุ “ความอุตสาหะอยู่แห่งไหน การบรรลุอยู่สถานที่นั่น” หากคนเราตัวเป็นเกลียวผิดแห่ง เสมอเหมือนว่ายแห่งลมฟ้าอากาศ ว่ายแบ่งออกตายเช่นไรก็สิงสู่แห่งเดิม ทั่วเวลาสถานที่เกล้าผมเริ่มต้นปฏิบัติการประจำในที่รุ่น 20 กว่าๆจวบจนถึงณ เวลานี้อายุ 34 พรรษา ฉันมองเห็นมนุษย์เลิศทั่วรุ่นราวคราวเดียวกันหรืออายุมากกว่าแห่งหนขยันเต็มที่ๆ เต็มที่เสียกระเป๋าแห้งเขาทั้งหลายควรจะได้มาบำเหน็จ “คนขยันเด็ดสะระตี่แห่งชันษา” แต่เดี๋ยวนี้ ชีพสิ่งของเขาทั้งหลายพ้นไปอย่างไรเติบโตกว่าแต่เดิม บางคนกลับมีหนี้สินยิ่งกว่าเดิมชำรุดทรุดโทรมด้วย ตกเป็นดุจำเป็นจะต้องปฏิบัติการเพื่อจะยกมาเงินจากไปชำระหนี้แห่งไม่ไหวเป็นเหตุให้ชีวิตดีขึ้นอีก เคราะห์แน่นอน เป็นมั่นเป็นเหมาะ ฉันไม่ไหวบ่งบอกว่าการทำงานหนักเกิดเรื่องแย่ ทว่า CEO บริษัทข้ามชาติแกหนึ่งคุ้นถ่ายทอดคนในปกครองสรรพสิ่งตนเองแหว “หากทำงานหนักจากนั้น ชีวิตินทรีย์อีฉันจำเป็นจะต้องทุเลา แม้กระทำต่อจากนั้นชีวิตไม่ดีลง แสดงว่ามุ่งหน้าจากไปผิดทาง…!!!” และพอให้คุณกับเกล้าผมเป็นแห่งหนดีขึ้น การทำงานทนทุกข์เพื่อที่จะหาเงิน กับนำเงินแห่งควานหามาได้มาจรก่อสร้างธนสารสมบัติจึ่งเกิดเรื่องสถานที่ประธานมากๆ รวมไปถึงการทุ่มเทสร้างธนสารสมบัติบนบานศาลกล่าวโลกออนไลน์ร่างแห่งหนไม่ต้องใช้สินทรัพย์อนันต์อีกด้วย กับพอจุดหมายปลายทางของเกล้าผมกับเธอตรงนั้นประเสริฐมากพอธุรกิจเพื่อที่จะผลัดกันชีวิตินทรีย์ กิจธุระตรากตรำและความตึงเครียดสะสมเลี่ยนเทียรนัยเนตรลงมาแน่นอน กระทู้ถามก็ถือเอาว่า รถถึงจักสามารถขับคว้า 24 มหุรดีต่อเนื่องจนกว่าน้ำมันจักหมดถัง แม้ว่ามันก็ต้องพักผ่อนล้างรถ ผลัดกันน้ำมันเครื่อง สอดส่องดูแลเบรค ซ่อมบำรุง จากนั้นมนุษย์เล่า กิจธุระจั้กๆ 300 กระทั่งกลางวันทุกๆพรรษามันก็จำเป็นต้องพักมั่งเช่นเดียวกัน ก็เพราะว่าหากเปล่าพัก สุขภาพจิตของเธอจะชำรุดทรุดโทรมขนานใหญ่ และทำเอาประสิทธิภาพธุรกิจสิ่งของเจ้าเอ็งลดลงจนถึงดีกรีสิ้นไฟที่กิจธุระ เหตุฉะนี้ สรุปความแบ่งออกแจ้งแห่งประโยคโดด การพักผ่อนแห่งประกอบด้วยคุณค่า เท่าๆ กับ งานเพิ่มประสิทธิภาพธุรกิจ นั่นคือ การพักผ่อนรวมความว่าส่วนหนึ่งสิ่งของธุรกิจ ดิฉันต้องให้ความสำคัญกับการพักผ่อนหย่อนใจอย่างถ่องแท้ กับชิ้นแห่งฉันจังงังจากงานอ่านหนังสือเล่มตรงนี้ เป็นความลับแห่งดิฉันทุกคนทั้งปวงเจนพบปะมาทว่าไม่ทันได้คิด ความสำราญไม่ได้ริเริ่มเกิดขึ้นช่วงอีฉันตากอากาศ แม้ว่าครอบครองขณะที่อีฉันคาดว่าจักได้พักผ่อนต่างหาก ระหว่าง “ทิวากาลจอด” กับดัก “ก่อนทิวากาลจอด” อะไรทำให้เราตื่นเต้นยิ่งกว่ากักคุม วิสัชนา “ก่อนกำหนดวันหยุดสิ” การคาดคะเนเรียกร้องจรดอนาคตแห่งกำลังจะเข้า หากเลี่ยนดำรงฐานะอนาคตสถานที่งดงาม สกนธ์จะหลั่งดำรีแห่งหนความสบายเต็มแรงเลิศขึ้น…!!! เฮ้ย แน่นอนดิ…!!! เพื่อให้กรีสถานที่ความสำราญรินอย่างมาก เจ้าเอ็งจักจำเป็นจะต้องเริ่ม “คบคิดเพื่อจะวันหยุดอย่างแน่นอนเต็มแรงๆ” อีกด้วยงานถามตัวเองว่า กิจกรรมอะไรแห่งหนทำให้คุณมีความสุข อิ่มท้องเอิ่มจิตใจ เป็นกิจกรรมแห่งทำเอาชีวิตินทรีย์เจ้าเอ็งมากครบ สื่อความหมาย แม้ครุ่นคิดอะไรเปล่าให้กำเนิด นายแพทย์มาซากปรักหักพังิ ผู้แต่งหนังสือแนะนำแบ่งออกคบคิด “ทริปท่องจำทัศนาจร” ซึ่งอาจจะครอบครองต่างจังหวัดแห่งหนเจ้าเอ็งหิวจะเจียร หรือไม่ก็เป็นต่างด้าวเลยตกลง เมื่อใดก็ตามเกล้าผมกับเมียคบคิดเดินเล่น ช่วงที่อยู่ในที่ระหว่างรอจดวันที่นัดแนะ เป็นช่วงแห่งเรา 2 มนุษย์รู้กระตืนรือเอ่อมากแรงกล้า กรีแห่งความสุขจักเริ่มหลั่งตั้งแต่ครั้งนั้น ด้วยกันสูงสุดถ้าหากคุณบริหารร่างกาย กินของกินดีๆเป็นเงินเป็นทอง ซ้อมฌานทุกครั้ง ชีพของเธอจักมีความสุขเจริญพหุคูณ และพอเจ้าเอ็งมีความสุข ใช้วันหยุดคว้าชนิดเต็มความสามารถ เปล่าปล่อยสมัยที่วันหยุดเจียรกับการซึมเศร้าเศร้าโศกอยู่บนม้านั่งแล้วเอาแต่เปล่งแสง Facebook อย่างคนเดียว ร่างกายของเธอจักริเริ่มชาร์จแผ่ตจากไปโดยปริยาย ด้วยกันเมื่อถึงวันทำงาน ธุรกิจสิ่งของคุณจะสื่อความหมายขึ้นมาทันหน ก็เพราะว่ามันครอบครองกิจธุระสถานที่ก่อเพื่อให้เธอจากไปเผชิญความสุขก้อนถัดไป คนเขียนกล่าวว่า ราษฎรในประเทศญี่ปุ่นส่วนใหญ่ไม่กล้าหักาหยุดงานเพราะหัวหดถูกเข้าสังคมสบประมาทแหวดำรงฐานะเหล่าเป็นเหตุให้เศรษฐกิจเปล่าเติบโต นั่นเป็นเหตุให้ประเทศญี่ปุ่นครอบครองประเทศแห่งเติบโตต่อจากนั้น แต่ประชาชนกลับมาใช้เวลากลางวันตากอากาศน้อยที่สุด รวมกับเทคโนโลยีคมนาคมเลี่ยนพัฒนาจากไปห่างไกลเต็มที่ๆ ทำเอาทิวากาลเสาร์ – วันอาทิตย์ มนุษย์ส่วนใหญ่ก็ยังคงคัดเลือกกระทำแบ่งออกกองกลางผ่านอินเตอร์เน็ต หรือว่าไม่ผิดรังควานขนมจากอีเมลล์กรณีการทำงานในที่วันหยุด ตกเป็นดุวันหยุดแต่ไม่ได้หยุดแน่นอน วันหยุดสถานที่มีคุณค่า ถ้าหากให้เกล้าผมตีความจากงานอ่านหนังสือเล่มตรงนี้ คือ เวลากลางวันพักผ่อนจำเป็นจะต้องมิได้การสิงสู่ไม่โต้ตอบๆฆ่าเวลา ทว่าประสบความสำเร็จเอาแรงพร้อมด้วยกิจกรรมสถานที่เป็นเหตุให้คุณมีความสุขในที่การดำเนินชีวิต กับจำเป็นต้องบอกศาลาจากธุรกิจจ่ายได้เด็ดขาด อย่าแบ่งออกกิจธุระด้วยกันความตึงเครียดลงมาขัดจังหวะการพักผ่อนหย่อนใจสรรพสิ่งเธอเพราะเฉียบขาด หนังสือเล่มนี้ราคา 245 เท้า ครอบครองหนังสือแห่งย้ำสลักหลักร่างผู้ใหญ่เล่าเจตคติชีพให้กับดักคนรุ่นหลังตรวจฟัง ไม่ไหวครอบครอง How to แหวเด็ดpungentlyร่างสไตล์ทิศตะวันตก ทว่าอ่านต่อจากนั้นให้ความรู้สึกกร่อนเสมอเหมือนนิกายเซนมากกว่า รวมความว่าค่อยๆ เนิบนาบ ไม่รีบร้อน แบ่งออกเราได้เห็นภาพจากไปทุก ใครแห่งหนรู้สึกแหวตนเองทำงานหนักกับไม่ไหวพักผ่อนจริงๆ เกล้าผมก็แนะนำแบ่งออกพิสูจน์อ่านหนังสือเล่มตรงนี้ครับผม